Του Θανάση Κ. Η Τουρκία βγάζει (ξανά) το “Τσεσμέ“ στο Αιγαίο και εξαγγέλλει μεγάλη άσκηση με συμμετοχή 87 πολεμικών πλοίων από το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο…
Δηλαδή προχωρά στη μεγαλύτερη μέχρι στιγμής κινητοποίηση των αεροναυτικών δυνάμεων της! Υλοποιώντας την επιθετική στρατηγική που φέρει το όνομα “Γαλάζια Πατρίδα” (Mavi Vatan) και διεκδικεί το μεγαλύτερο μέρος των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων (το μισό Αιγαίο και ολόκληρη την ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο από την Κύπρο ως την Κρήτη και νοτιότερα ακόμα…)
Και με τι ακριβώς ασχολείται αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία;
Με την “υπόθεση” Λιγνάδη και με το αν θα συνεχιστεί η απεργία πείνας του καταδικασμένου δολοφόνου Κουφοντίνα…
Η αξιωματική αντιπολίτευση μάλιστα, που δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για τις αλλεπάλληλες και κλιμακούμενες προκλήσεις της Τουρκίας, έχει εξαντλήσει όλη την “ικμάδα” της κι έχει δαπανήσει όλη την “ενέργειά“ της, για τον Κουφοντίνα...
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερασπίζεται τα “δικαιώματα” του Κουφοντίνα! Υπερασπίζεται τον ίδιο τον Κουφοντίνα!
Γιατί δεν είναι “δικαίωμα“ ενός serial killer να εκτίει την ποινή του όπου ο ίδιος θέλει και υπό τις συνθήκες που τον ίδιο βολεύουν…
Δεν είναι “δικαίωμα“ ενός κατάδικου σε ένδεκα φορές ισόβια, να εκβιάζει το κράτος για τις συνθήκες κράτησής του, ούτε για το αν θα παίρνει άδειες ούτε για το πότε θα αποφυλακιστεί (γιατί “έρχεται“ και το αίτημα αποφυλάκισής του, όσονούπω…)
Αν ήταν τα “δικαιώματα” του φυλακισμένου Κουφοντίνα που “παραβιάζονταν“, θα είχε ήδη υπάρξει προσφυγή στη Δικαιοσύνη (εγχώρια ή και ευρωπαϊκή ακόμα…)
Αλλά τέτοια προσφυγή σε δικαστήρια δεν υπάρχει! Γιατί δεν υπάρχει η παραμικρή παραβίαση “δικαιωμάτων”…
Υπάρχει απλώς ένας ανοικτός εκβιασμός εκ μέρους Κουφοντίνα.
Ο οποίος στηρίζεται στο γεγονός ότι έχει κάποιους υψηλά ιστάμενους “προστάτες“.
Ο ίδιος απειλεί ότι, με την απεργία πείνας που κάνει μπορεί να εκθέσει τη ζωή του σε κίνδυνο. Και οι “προστάτες” του απειλούν πως, “αν πάθει κάτι ο ίδιος”, τότε… θα καεί η Ελλάδα!
Και μιλάμε για εγκληματία που σκότωσε εν ψυχρώ έντεκα ανθρώπους, έφαγε 11 φορές ισόβια συν 25 χρόνια, τα ομολόγησε όλα μόνος του, αβίαστα, έφριξαν οι πάντες με τον κυνισμό του, δεν μετάνιωσε ποτέ και σήμερα θέτει ο ίδιος σε κίνδυνο τη ζωή του και απειλεί ότι θα προκαλέσει αναταραχή σε ολόκληρη τη χώρα. Επειδή έχει “πλάτες“!
Γιατί αν δεν είχε, ούτε θα του πέρναγε από το μυαλό να εκβιάζει την Πολιτεία. (Όπως δεν κάνει ο άλλος εκ των καταδικασμένων ως “αρχηγών” της 17Ν, ο Γιωτόπουλος, ο οποίος για κάποιο λόγο, δεν έχει “πλάτες” και κάθεται ήσυχος…).
Συμπέρασμα: όποιος δολοφόνος έχει πλάτες, μπορεί να εκβιάζει!
“Η Δημοκρατία δεν εκδικείται“, μας λένε.
Μα η Δημοκρατία δεν εκδικείται κανένα. Απλώς εφαρμόζει τους νόμους της. Η Δημοκρατία δεν εκδικείται! Αλλά η Δικαιοσύνη τιμωρεί! Γιατί αν η Δικαιοσύνη δεν τιμωρεί τους δολοφόνους, τότε… “να το κλείσουμε το μαγαζί!”
Και εν πάση περιπτώσει, η απειλή του Κουφοντίνα είναι ευθέως ανάλογη της στήριξης που του προσφέρεται!
Γιατί αν στη θέση του Κουφοντίνα ήταν ο αστυνομικός φρουρός που καταδικάστηκε για το θάνατο του Γρηγορόπουλου, ή οι Χρυσαυγίτες που καταδικάστηκαν για τον θάνατο του Φύσσα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ζητούσε το κράτος να δείξει “επιείκεια“ και να μη φέρεται… “τιμωρητικά”. Θα ζητούσε, η Δικαιοσύνη να εξαντλήσει τα όρια της αυστηρότητάς της!
Κι αυτό ακριβώς έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγους μήνες…
Χωρίς τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ ο Κουφοντίνας δεν θα απασχολούσε κανένα.
Ούτε ο ίδιος θα έκανε όσα κάνει…
Πιστεύει κανείς ότι ο Κουφοντίνας είναι… “δημοφιλής” στην Ελλάδα; Κι όταν αν δώσει τέλος στη ζωή του (γιατί αυτό απειλεί να κάνει) θα ξεσηκωθεί η κοινωνία εναντίον της… Πολιτείας που δεν του έκανε τα χατίρια;
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: όσοι “συμπαθούν” τον τρομοκράτη δολοφόνο είναι ελάχιστη μειοψηφία. Κι αν επιχειρήσουν να προκαλέσουν οποιαδήποτε αναταραχή, θα εξοργίσουν την κοινή γνώμη. Κι όποιος επιχειρήσει να τους υποστηρίξει ή να τους καλύψει θα απομονωθεί!
Είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο που δεν θα έπρεπε να επιδιώκουν τη σύγκρουση. Αλλά την επιδιώκουν γιατί πιστεύουν ότι η πολιτική τάξη φοβάται οποιαδήποτε σύγκρουση, ακόμα και σε ένα τέτοιο τόσο “προκλητικό“ ζήτημα. Ακόμα και για ένα τέτοιο, απεχθές πρόσωπο…
Στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας θα καταλάβει ότι, αν του Κουφοντίνα “του περάσει“, δεν υπάρχει κράτος Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα. Αν είσαι ο χειρότερος δολοφόνος και έχεις ισχυρούς προστάτες κάνεις ό,τι θες.
Η υπόθεση αυτή είναι τελικά μια θαυμάσια ευκαιρία να απαντήσουμε στο πανάρχαιο ερώτημα: Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;
Οι εγκληματίες που έχουν πλάτες; Οι ακραίοι και οι αδίσταχτοι;
Ή οι νόμοι και οι κανόνες της Δημοκρατίας;
Τόσο απλά…
Και βεβαίως, τις τελευταίες μέρες έγινε περισσότερος δημόσιος θόρυβος υπέρ του αρχί-δολοφόνου Κουφοντίνα, απ’ ό,τι τα προηγούμενα 30 χρόνια υπέρ των θυμάτων του!
Να θυμίσω ότι η Συντηρητική Πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ, το 1981, όταν αντιμετώπισε αντίστοιχο εκβιασμό από τον φυλακισμένο αγωνιστή του IRA Bobby Sands ΔΕΜ έκανε πίσω! Tον άφησε να πεθάνει στη φυλακή από απεργία πείνας…
Και να σκεφτείτε, ότι ο Sands ήταν μέλος ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Όχι μιας ξενοκίνητης οργάνωσης δολοφόνων.
Ο Sands δεν είχε καταδικαστεί σε ισόβια (και μάλιστα 11 φορές)! Ούτε είχε κατηγορηθεί για εν ψυχρώ δολοφονίες. Είχε θεωρηθεί συνεργός σε μια βομβιστική επίθεση, είχε καταδικαστεί σε 14 χρόνια για “οπλοκατοχή“ κι είχε μάλιστα εκλεγεί βουλευτής στο βρετανικό κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της κράτησής του. Δεν του είχε απαγγελθεί ποτέ κατηγορία για ούτε μια ανθρωποκτονία.
Διάλεξε να τραβήξει την απεργία πείνας στη φυλακή του ως το τέλος.
Και η Θάτσερ διάλεξε από την αρχή τη γραμμή: η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται από καταδίκους. Κι έμεινε πιστή ως το τέλος.
Την Θάτσερ όλη την θυμούνται σήμερα. Κι απολαμβάνει το σεβασμό ακόμα και των αντιπάλων της.
Τον Bobby Sands ελάχιστοι τον θυμούνται πλέον…
Βέβαια η Θάτσερ ήταν “συντηρητική πολιτικός”…
Ας δούμε, λοιπόν, τι έκαναν, την ίδια περίπου εποχή οι πιο “προοδευτικοί” πολιτικοί. Όπως ο Σοσιαλδημοκράτης Καγκελάριος της (Δυτικής) Γερμανίας Χέλμουτ Σμίτ.
Το 1977 λοιπόν, η Γερμανία αντιμετώπιζε το κύμα αιματηρής τρομοκρατίας που είχε εξαπολύσει η RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός). Οι ηγέτες της Αντρέας Μπάαντερ, και Γκούντρουν Εσλιν βρίσκονταν στη φυλακή. Οι εναπομείναντες σύντροφοί τους τότε, άρχισαν τις απαγωγές ηγετικών προσωπικοτήτων της χώρας, ζητώντας να τους ανταλλάξουν με τους δύο φυλακισμένους συντρόφους τους. Όταν η Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας αρνιόταν να συμβιβαστεί με τους τρομοκράτες, αυτοί εκτελούσαν τους ομήρους τους. Τότε έγινε το απίστευτο: Οι δύο κρατούμενοι… “αυτοκτόνησαν” ταυτόχρονα στις φυλακές! Η τρίτη ηγέτιδα της RAF Ούλρικε Μάϊνχοφ είχε ήδη “αυτοκτονήσει” στις φυλακές ένα χρόνο πριν…
Και μάλιστα στα διαβόητα “λευκά κελιά“. Εκεί που δεν μπορούσαν ούτε μεταξύ τους να επικοινωνούν ούτε με τον έξω κόσμο, εκεί που δεν τους επέτρεπαν ούτε τις ζώνες τους να κρατούν ούτε τα κορδόνια από τα παπούτσια τους να φορούν, αυτοί κατάφεραν να… βρουν πιστόλια και σχοινιά, να “συνεννοηθούν“ μεταξύ τους και να “αυτοκτονήσουν“ ταυτόχρονα!
Ήταν προφανές ότι το κράτος τους… “αυτοκτόνησε“!
Κι έτσι έπαψαν να ασκούνται πιέσεις για την απελευθέρωσή τους.
Συμπέρασμα: οι “κακοί συντηρητικοί“ αφήνουν τους καταδικασμένους τρομοκράτες να αυτοκτονούν στις φυλακές από απεργία πείνας.
Αντίθετα, οι “καλοί προοδευτικοί“ τους… “αυτοκτονούν“ στις φυλακές με συνοπτικές διαδικασίες!
Σε κάθε περίπτωσή, όμως το κράτος δεν εκβιάζεται…
Ιδιαίτερα η Δημοκρατία ΔΕΝ εκβιάζεται.
Παρεμπιπτόντως, το 1978, όταν στην Ιταλία είχε απαχθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, Άλντο Μόρο, όλες οι πολιτικές δυνάμεις είχαν υιοθετήσει τη γραμμή: καμία διαπραγμάτευση με τους τρομοκράτες!
Σε αυτή τη γραμμή πρωτοστατούσε τότε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCI).
Τελικά οι τρομοκράτες των “Ερυθρών Ταξιαρχιών“ δολοφόνησαν τότε τον Άλντο Μόρο. Και λίγο αργότερα συνελήφθησαν, δικάστηκαν και φυλακίστηκαν…
Η δημοκρατία ΔΕΝ εκβιάζεται!
Και οι Βρετανοί Συντηρητικοί και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες και οι Ιταλοί Κομμουνιστές ακόμα, όταν χρειάστηκε κράτησαν την ίδια γραμμή: Η δημοκρατία ΔΕΝ εκβιάζεται. Με οποιοδήποτε τίμημα…
Αυτά κάνουν οι δημοκράτες. Κι αυτά κρατάνε όρθιες τις δημοκρατίες.
ΥΓ.1 Αν η κυβέρνηση υποχωρούσε σήμερα στους εκβιασμούς ενός καταδικασμένου δολοφόνου, τότε απέναντι στους εκβιασμούς της Τουρκίας τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνει;
Κι αν η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντέξει στις “πιέσεις“ που ασκούν οι “προστάτες” ενός μισητού δολοφόνου μέσα στη χώρα, τότε πώς θα αντέξει στις πιέσεις της Τουρκίας σε όλο το μήκος των συνόρων;
Αλήθεια, τι “μήνυμα“ θα έστελνε η κυβέρνηση ΚΑΙ διεθνώς, αν έδειχνε ότι δεν μπορούσε να αντέξει στους εκβιασμούς του Κουφοντίνα και στις πιέσεις των ακραίων προστατών του;
Ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει Πολιτεία δεν υπάρχει τίποτα!
Κι ό,τι δεν υπάρχει εντός των συνόρων, τότε στα σύνορα έχει ήδη καταργηθεί.
–Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!
Αυτό το “μήνυμα“ θα στέλναμε…
ΥΓ.2 Ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει κάποτε, πως όταν η Τουρκία κλιμάκωνε τους εκβιασμούς της και τις στρατιωτικές απειλές εναντίον της χώρας, η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα χάλαγε τον κόσμο για τον… Κουφοντίνα, ζητώντας από την κυβέρνηση να κάνει ό,τι καμία δημοκρατική κυβέρνηση δεν έκανε ποτέ!
Για όσους – ελάχιστους ευτυχώς – δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτίζονται μαζί του, τι θα γράψει η Ιστορία;
Τα χειρότερα!
"Γαλάζια Πατρίδα" και… Κουφοντίνας!
