Αντικαπνιστικός νόμος ή αλλιώς η πολιτική ως τέχνη του εφικτού κατά τον Μπίσμαρκ, ένα βήμα παρακάτω και ως συμβολισμός με την βαρύτητα που έδινε σε αυτή την πτυχή της, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Εφικτός από την άποψη ότι με πολιτική βούληση και σοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, μπορεί έστω σε κεντρικά σημεία να γίνει πράξη, συμβολικός ως προς το μήνυμα του πομπού δηλαδή της κυβέρνησης προς τον δέκτη που είναι οι πολίτες, για τον σεβασμό κυρίως προς αυτούς που δεν έχουν φωνή, όπως τα βρέφη.
Η γραφή σε πρώτο πρόσωπο, είναι αυτοναφορική και δεν αποτελεί πρώτη επιλογή αλλά επιτρέψτε μου να την χρησιμοποιήσω, μόνο για ένα παράδειγμα, από τις διακοπές μου στη Μήλο.
Πρωινό Αυγούστου, σε ένα παραδοσιακό γραφικό, υπό την σκιά των δέντρων καφενεδάκι, στην δροσερή του αυλή, για τον πρώτο καφέ της ημέρας και μερικές γευστικές απολαύσεις. Στο διπλανό τραπέζι μια οικογένεια Γάλλων με ένα υπέροχο μικρό πλασματάκι, που πότε γευόταν μικρές μπουκιές από εδέσματα και πότε κοιμόταν για λίγο στο καρότσι του. Ακριβώς απέναντι ένα ζευγάρι Ελλήνων, η κοπέλα ανάβει το τσιγάρο της χωρίς δισταγμό, ο καπνός φτάνει στο βρέφος αλλά εκείνη δεν το σκέφτεται όπως και ο συνομιλητής της.
Θες να σκεφτείς ότι δεν το έχει προσέξει, μέχρι που συνειδητοποιείς πως το κοιτά συνεχίζοντας το κάπνισμα. Ποιος νόμος και ποιο νόημα, θα δημιουργούσαν ελπίδες, όταν ακόμα και αν ο έλεγχος γίνει εφικτός σε κάθε μέρος, επιβάλλει την ανθρωπιά δια της πυγμής του προστίμου;
«Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του, το ποιος είναι», έλεγε ο Ηράκλειτος, δεν στεκόταν στους νόμους, στο στοιχείο της επιβολής.
Ο αντικαπνιστικός νόμος είναι απαραίτητος, αυτονόητος και πρέπει να εφαρμοσθεί, είναι ένα πεδίο ουσιαστικής πολιτικής συναίνεσης όπου Τσίπρας και Μητσοτάκης θα μπορούσαν μαζί να προχωρήσουν σε μια θετική προπαγάνδα. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως, έχει δώσει το μήνυμα του μέσω της «τέχνης των συμβολισμών», με τον Παύλο Πολάκη να απαντά ως θεριακλής, με γεμάτα τασάκια στο καφενείο της βουλής για την άρση της ασυλίας του.
Πάντα θα υπάρχουν Πολάκηδες και πολίτες με κουλτούρα Πολάκηδων, το ζήτημα είναι να μην υπάρχουν βρέφη θύματα θεριακλήδων. Για να κερδηθεί το στοίχημα ακόμα και αν η πολιτική συναίνεση δεν είναι εφικτή, υπάρχει το περιθώριο για την ακόμα πιο σημαντική συναίνεση καπνιστών και αντικαπνιστών.
Τότε ο αντικαπνιστικός νόμος δεν θα λειτουργεί δια της πυγμής και συμβολικά αλλά ως ένα σημαντικό βήμα κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής.
Υ.Γ. Δεν γράφω εκ του ασφαλούς, είμαι καπνιστής…
