Η βασική οικονομική ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ για “να προχωρήσει η χώρα με την κοινωνία όρθια”, δεν έχει αλλάξει καθόλου σε σχέση με τις πρώτες ημέρες του 2015. Μπορεί να μην έσκισαν τα μνημόνια υπό του ήχους του νταουλιού, μπορεί να έκαναν το όχι-ναi αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η αύξηση της κατανάλωσης είναι η μαγική λύση για όλα τα προβλήματά μας. Αυτό δηλαδή που εύστοχα είχαν εκφράσει ως “να γυρίζει το χρήμα” όταν υπόσχονταν τα πάντα σε όλους.
Αυτή είναι η λογική πίσω από τη διάθεση των χρημάτων για την φερόμενη ως 13η σύνταξη. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοσιογράφοι των κομματικών μέσων “έμαθαν οικονομία” μετά από τόσα χρόνια στην εξουσία και με περισπούδαστο ύφος εξηγούν ότι έτσι θα γίνει τζίρος και θα ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.
Δυστυχώς με την άποψή τους διαφωνούν διάφοροι οικονομολόγοι που δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά και διάφοροι άλλοι με κοινή λογική. Αν δεν αυξήσει κανείς το παραγόμενο προϊόν της χώρας, όσο και να γυρίζει γύρω-γύρω τα λεφτά, δεν αβγαταίνουν. Αντίθετα και με δεδομένο ότι το κράτος παίρνει περίπου το μισό από κάθε συναλλαγή, σύντομα εξαφανίζονται.
Η αυξημένη κατανάλωση άλλωστε προϊόντων που εισήγαγε η χώρα ήταν ένα από τα βασικά προβλήματα που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Με απλά λόγια εισαγάγαμε περισσότερα απ΄ όσα εξαγάγαμε. Μάλιστα από τα 42 δις. ευρώ εισαγωγών του 2015 φθάσαμε ξανά πέρυσι στα 54 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν βεβαίως και οι εξαγωγές αλλά το έλλειμμα του ισοζυγίου είναι 5 δισ. ευρώ μεγαλύτερο από το 2015.
Πλουσιότεροι λοιπόν δεν γίναμε για να ζήσουμε καλύτερα αλλά η “ανάλυση ΣΥΡΙΖΑ” επικεντρώνεται και στην “μοιρασιά”. Λένε ότι μοιράζουμε όσα έχουμε (έστω λίγα) με δικαιότερο τρόπο και σ’ αυτό εδράζεται η πεποίθηση τους ότι η κοινωνία θα εκτιμήσει τις προθέσεις και θα τους ανταμείψει στην κάλπη.
Η μόνη παραφωνία στο όμορφο αφήγημα είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις πως η μοιρασιά είναι δίκαιη για τους πολλούς αλλά δικαιότερη για κάποιους λίγους. Γιοτ και ιδιωτικά αεροπλάνα για κάποιους και ΟΑΣΘ με Στέλιο Παππά για τους πολλούς. Καλοπληρωμένες υπερωρίες για τα κομματικά παιδιά και απλήρωτη εργασία για τους υπόλοιπους. Δρόμο για το σπίτι του υπουργού και Πάτρα-Πύργος για τους πληβείους. 40 δάνεια για τον περιφερειάρχη και όσα περισσεύουν στον Πολάκη, κατασχέσεις για το πόπολο.
Το τελευταίο επιχείρημα ότι “αυτό είναι λαϊκισμός” δεν πείθει τους πολίτες, οι οποίοι συγχωρούν τα πάντα στους ηγέτες αλλά όχι την αλαζονεία.
