Ξέμειναν από εσωκομματικούς «εχθρούς» στο ΚΙΝΑΛ; Δεν είναι ο Βενιζέλος; Δεν είναι ο Ανδρουλάκης; Δεν είναι η Καϊλή; Όπως φαίνεται όχι, τα πυρά ήρθαν διασταυρωμένα από τον Νίκο Παπανδρέου και τον Παύλο Γερουλάνο.
Και οι δύο μίλησαν για την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ και μίλησαν απαξιωτικά για το εγχείρημα του Κινήματος Αλλαγής. Ο Παύλος Γερουλάνος μάλιστα, ζήτησε ανοιχτά να πάρει το τιμόνι του κόμματος από την Φώφη Γεννηματά.
Η ίδια φρόντισε να απαντήσει λέγοντας ότι όποιος την αμφισβητεί να το θέσει στο Κίνημα Αλλαγής. Ας βάλουμε κάτω τα δεδομένα για να θέσει κάποιος ζήτημα ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής θα πρέπει να περιμένει τρία χρόνια, μέχρι το επόμενο συνέδριο που έχει οριστεί μετά την εκλογή της Φώφης Γεννηματά.
Στο ΠΑΣΟΚ όμως η θητεία της έχει λήξει από τις 15 Ιουνίου, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι σε ένα συνέδριο του κόμματος θα μπορούσε να τεθεί ανάλογο ζήτημα ηγεσίας. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να συμβεί, πρώτα από όλα γιατί σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες το συνέδριο θα καθυστερήσει πολύ και δεύτερον γιατί τα πράγματα είναι απλά, όποιος ελέγχει την Κ.Ε. κερδίζει το συνέδριο, δεν πρόκειται για μια απολύτως ανοιχτή διαδικασία. Ελέγχοντας την Κ.Ε. η Φώφη Γεννηματά, θα ορίσει και τις αλλαγές που θα γίνουν στο καταστατικό του κόμματος. Με λίγα λόγια το ματς έχει κριθεί και το φύλλο αγώνα γράφει ήδη πάνω το σκορ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου προς το παρόν σιωπά, μιλούν όμως οι δικοί του άνθρωποι, η φράση που κάποιοι από αυτούς επαναλαμβάνουν είναι «ας πρόσεχε η κοπέλα», οι προθέσεις τους είναι σαφείς, με δεδομένο ότι οι στενοί συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Φίλιππος Σαχινίδης και Μιχάλης Καρχιμάκης δεν βρίσκονται στην Κ.Ο. είναι σαφές ότι μόνο ικανοποιημένος δεν είναι.
Ανάμεσα σε διασταυρωμένα πυρά και πολυποίκιλα «συντροφικά μαχαιρώματα» υπάρχει και ένας απλήρωτος λογαριασμός, αυτός του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά, ότι τα πυροτεχνήματα περί επιστροφής στο «ήλιο» σημαίνουν και επιστροφή στην αποπληρωμή των χρεών που δεν είναι εφικτή.
Πολλές οι συγκρούσεις, ελεύθεροι σκοπευτές στις γωνίες και απλήρωτοι λογαριασμοί είναι η πραγματικότητα, οι θεωρίες και οι αναλύσεις που απέχουν από αυτή παράδοση πια της κεντροαριστεράς. Οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα θα αποτελούσε έκπληξη.
