Ο ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που η κυβέρνηση προχωρά το σχέδιο της για την αποσυμφόρηση των νησιών με μεταφορές προσφύγων στην ενδοχώρα αντιμετωπίζοντας πυρήνες των τοπικών κοινωνιών που αντιδρούν αλλά και ακραίες φωνές στο εσωτερικό της, μιλά για παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς. Μα πως μια σκληρή δεξιά έρχεται σε κόντρα με ρατσιστές και ακραίους; Προφανώς κανείς στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει μια απάντηση για αυτό το ερώτημα.
Με τον Πολάκη και τον Τζανακόπουλο να κάνουν θόρυβο, σαν άδειοι ντενεκέδες στην προανακριτική, με συνθήματα περί ακροδεξιάς και με τον Αλέξη Τσίπρα να παίρνει πάνω του τον «θίασο» της υπόθεσης Νοβάρτις, καταφέρνουν να πετούν την μπάλα στην εξέδρα.
Κάποιοι λένε ότι ως αντιπολίτευση με αυτόν τον τρόπο δεν τα καταφέρνουν καλά. Κι όμως έχουν άδικο… Ας σκεφτούμε το ταξίδι του Μητσοτάκη στην Κίνα και τις συμφωνίες για επενδύσεις, ας σκεφτούμε τις εκκενώσεις καταλήψεων και τις συλλήψεις τρομοκρατών, ας θυμηθούμε τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες , με τελευταία την κατάθεση σε διαβούλευση του φορολογικού νομοσχεδίου, που εμπεριέχει σειρά φοροελαφρύνσεων . Πόσοι συζήτησαν για αυτά; Πόσο χρόνο απέσπασαν στον δημόσιο διάλογο, στις αντιπαραθέσεις, στα δελτία και στις πολιτικές εκπομπές; Από ελάχιστο έως καθόλου.
Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, με τον θόρυβο που προκαλεί χτυπώντας άδειους ντενεκέδες καταφέρνει να καλύπτει σε μεγάλο βαθμό ότι ουσιαστικό προχωρά η κυβέρνηση. Όταν δε ακραίες φωνές από το εσωτερικό της ασχολούνται με χοιρινά και μπύρες, στην αξιωματική αντιπολίτευση, δικαίως τρίβουν τα χέρια τους διότι βρίσκουν συμμάχους στην προσπάθεια κάλυψης του κυβερνητικού έργου.
Προφανώς δεν είναι τα πάντα καλώς καμωμένα, ούτε όλα λειτουργούν ρολόι, ωστόσο σταδιακά η κυβέρνηση καταγράφει μικρές νίκες σε ζητήματα της καθημερινότητας. Όμως για αρκετό καιρό τώρα δεν υπάρχει χώρος για αυτές, η συζήτηση επικεντρώνεται εκεί που επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κρατήσει χαμηλά την μπάλα στην σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην δούμε σκηνικά με την Φρουρά να απομακρύνει Πολάκη και Τζανακόπουλο όπως επιθυμούν, να μην αφήσει ρατσιστικά παραληρήματα να ξεσπάσουν ακριβώς όπως επίσης επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει την κυβέρνηση στο ξέφωτο.
Μένει να δούμε αν ο μαέστρος θα κάνει την ορχήστρα να παίζει στον ρυθμό του κυβερνητικού έργου, χωρίς απροειδοποίητα σολαρίσματα. Αν τα καταφέρει θα κόψει εισιτήρια, αν όχι θα προσφέρει χαμόγελα χαράς στην επιθεώρηση που σκηνοθετεί ο Αλέξης Τσίπρας.
