Οι χορηγίες στην ελληνική πολιτική γενικώς απαγορεύονται αλλά θα μπορούσε να γίνει μια εξαίρεση για την Φώφη και τον Αλέξη. Εγκλωβισμένοι στην παροχολογία, στρώνουν το χαλί στον Μητσοτάκη για πολιτικές οι οποίες απλώς τον καθιστούν ακόμη πιο ισχυρό. Και δη σε θέματα που δεν παρουσιάζουν μόνο ιδεολογικό ενδιαφέρον αλλά άπτονται της σημαντικότερης παραμέτρου, βάσει της οποίας οι πολίτες καθορίζουν την ψήφο τους. Της τσέπης.
Δείτε το παράδειγμα με την επιστρεπτέα προκαταβολή. Η Κυβέρνηση με συνετό τρόπο αντιμετώπισε τις συνέπειες της πανδημίας και των lockdown στις επιχειρήσεις, με δάνεια. Άτοκα για το πρώτο διάστημα, μέχρι να δει τι θα συμβεί. Η Φώφη, θέλοντας να πλειοδοτήσει, προτείνει ήδη να χαριστούν αυτά τα λεφτά στους δανειολήπτες. Ο Τσίπρας έτσι κι’ αλλιώς είχε παίξει τα ρέστα του από τον Απρίλιο. Δεν θα έλεγε όχι σε κάτι τέτοιο.
Είναι προφανές ότι η μετατροπή των δανείων σε επιδοτήσεις, υπήρχε στο μυαλό του Μητσοτάκη. Είναι ένα σωστό μέτρο. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων έχουν υποστεί τεράστια ζημιά από την πανδημία και χρειάζονται βοήθεια. Δεν θα ήταν δίκαιο οι επιχειρήσεις αυτές απλώς να δανειστούν για να αντιμετωπίσουν μια πανδημία, την ίδια στιγμή που πανευρωπαϊκά “βρέχει λεφτά” για όλους τους υπόλοιπους. Την ίδια στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι έχουν επιδοτηθεί, οι (μικρο) επιχειρηματίες έχουν πάρει κυρίως δάνεια και μερικές ελαφρύνσεις. Τα κόστη όμως δεν ήταν όλα ελαστικά. Πλήρωσαν ποσοστό των ενοικίων, πέταξαν εμπορεύματα, πλήρωσαν πάγια και όλ’ αυτά με κλειστές επιχειρήσεις.
Το κόστος επίσης είναι σχετικά διαχειρίσιμο. Ακόμη και αν τελικά χαριστεί το σύνολο του ποσού που έχει δοθεί μέχρι τώρα (ήτοι περί τα 5 δισ. ευρώ), είναι μικρό συγκριτικά με τα συνολικά 24 δισ. ευρώ που δόθηκαν πέρυσι για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας. Είναι ακόμη μικρότερο αν σκεφθεί κανείς ότι τα χρήματα αυτά προφανώς θα δημιουργήσουν έσοδα για τα δημόσια ταμεία, ενώ θα κρατήσουν ζωντανή αυτή που το κλισέ αναφέρει ως “ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας”.
Ο Σταϊκούρας βεβαίως, σε αυτή τη φάση της πολιτικής του καριέρας, δεν θα τολμούσε ποτέ να υποδυθεί τον Τσοβόλα. Αντιλαμβάνεται προφανώς ότι πρέπει κάπως να ενισχύσει τους επιχειρηματίες αλλά σίγουρα ζούσε με τον φόβο των αντιδράσεων. Ο λαϊκισμός έχει ποτίσει τόσο την κοινωνία που η επιδότηση στους επιχειρηματίες ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. Τα “κανάλια” θα βομβάρδιζαν με σχόλια για “χρήμα στους λίγους, την ώρα που ο λαός πεινάει”. Η Φώφη αλλά πρωτίστως ο Αλέξης, έδωσαν τις παροχές στο πιάτο.
Με τον τρόπο αυτό ο Μητσοτάκης θα μοιράσει (καθώς όλα δείχνουν) ζεστό χρήμα υπό τις επευφημίες των πολιτικών του αντιπάλων. Το όνειρο κάθε πολιτικού. Το πολύ πολύ, Τσιπρας και Γεννήματα να γκρινιάξουν ότι δίνει λίγα.
Το κίνητρο της Φώφης ήταν φυσικά να εμφανιστεί ως η σοβαρή φωνή που νοιάζεται για το σύνολο της κοινωνίας και προτείνει μέτρα ελάφρυνσης βγαλμένα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ίσως και να είναι ακριβώς έτσι. Το κίνητρο του Τσίπρα από την άλλη είναι ακόμη πιο απλό. Να μοιάσει ο ίδιος στον Τσοβόλα, μοιράζοντας τα πάντα σε όλους. Ακόμη και αυτά που δεν του ανήκουν. Ωστόσο πρέπει και οι δύο να γνωρίζουν ότι οι καλές προθέσεις τους μπορεί και να αναγνωρισθούν αλλά στο τέλος (και στην κάλπη) οι πολίτες θα θυμούνται μόνο εκείνον που τα μοίρασε.
Αλέξης και Φώφη ως χορηγοί του Κυριάκου
