Παντού εσωκομματικούς αντιπάλους βλέπουν στο ΚΙΝΑΛ μετά την τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ, τα ηγετικά στελέχη του κόμματος, όπου στο τραπέζι έπεσαν ζητήματα στρατηγικής αλλά και σχετικά με την ταυτότητα του κινήματος.
Έκδηλη ήταν η αγωνία αρκετών στελεχών πρώτης γραμμής για την “επόμενη μέρα” του εγχειρήματος που δείχνει μετέωρο ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνοντας ακόμα τον προγραμματικό του λόγο.
Μέχρι να βρεθούν όμως αυτά και να δοθούν ρεαλιστικές απαντήσεις, ώστε το κόμμα να πάψει να απασχολεί τα ΜΜΕ μόνο για τις αφίσες με τις “επαναστατικές” καμινάδες, στο στόχαστρο βρίσκονται οι “αντιφρονούντες”….
Έτσι με ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, ο Μανώλης Όθωνας μίλησε για ανυπαρξία διαφορετικού πολιτικού σχεδίου, και για μικρές καθημερινές μαχαιριές από κομματικούς στρατούς που εξυπηρετούν στρατηγικές. Οι αιχμές του είναι σαφώς και για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Παράλληλα όπως και η Φώφη Γεννηματά επανέλαβε πως στο κόμμα υπάρχουν κάποιοι που απουσιάζουν από τις μάχες.
Διαβάστε αναλυτικά:
Όταν προχωράς συνεχώς μπροστά, αργά αλλά σταθερά ανοδικά, δεν αλλάζεις κατεύθυνση αλλά ανεβάζεις ταχύτητα.
“…… Αν αποκωδικοποιήσει κανείς ότι έχει διατυπωθεί στην συζήτηση μας και σήμερα αλλά και δημόσια, υπάρχει ένα συμπέρασμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Δεν υπάρχει και δεν τίθεται από κανέναν εναλλακτικό, διαφορετικό πολιτικό σχέδιο. Οι διαφορετικές απόψεις αντιπαρατίθενται στα επιμέρους. Διαπιστώσεις, εκτιμήσεις, γενικοί αφορισμοί, ενδιαφέρουσες προτάσεις αλλά για τα επιμέρους. Οι στρατηγικές μας επιλογές
– Αυτονομία του πολιτικού φορέα
– Πολιτική ταυτότητα
– Κοινωνικές αναφορές
δεν αμφισβητούνται.
Μάλιστα όπου εντοπίζεται μεγαλύτερη ένταση στις διατυπώσεις του λόγου τόσο πιο κραυγαλέα είναι η αδυναμία διατύπωσης συνεκτικής ολοκληρωμένης διαφορετικής πρότασης και τόσο πιο εκκωφαντικές οι αντιφάσεις.
Άρα για την αναζήτηση , διατύπωση, υιοθέτηση και σύνθεση απόψεων και προτάσεων για το πώς θα υπηρετήσουμε καλύτερα την συμφωνημένη στρατηγική συζητάμε, Και καλώς συζητάμε. Γιατί όταν προχωράς συνεχώς μπροστά, αργά αλλά σταθερά ανοδικά, δεν αλλάζεις κατεύθυνση αλλά ανεβάζεις ταχύτητα.
Σε αυτή την προσπάθεια να πάμε πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά βοηθάνε ακόμα και οι γενικές ιδέες ακόμα όμως καλύτερα οι συγκεκριμένες προτάσεις. Δεν βοηθάει ο κλεφτοπόλεμος, οι χιλιάδες μικρές καθημερινές μαχαιριές, οι στρατοί που εκπαιδεύθηκαν και διακρίνονται μόνο για ειδικές εσωκομματικές αποστολές και απουσιάζουν όχι μόνο από τα χαρακώματα αλλά ακόμα και από τα μετόπισθεν όταν η παράταξη δίνει τις υπαρξιακές πολιτικές μάχες.
Η παράταξη μας τώρα χρειάζεται ξανά υπερβάσεις. Πολιτικές, ιδεολογικές, προγραμματικές , οργανωτικές. Πάνω από όλα όμως χρειάζεται υπερβάσεις προσωπικές. Δεν αισθάνομαι αθώος απέναντι σε ενόχους, δεν διεκδικώ το ανεξίκακο του δικαστή, δεν μου ταιριάζει ο ρόλος του εισαγγελέα. Μια έκκληση απλά εκφράζω. Πρώτα από όλους στον ίδιο μου τον εαυτό. Να καταπολεμήσουμε και να υπερβούμε όλοι κατά το δυνατόν τις αδυναμίες μας. Γιατί όλοι έχουμε αρκετές. Και θα τις νικήσουμε μόνο αν ακούσουμε να βγαίνει από μέσα μας ως κραυγή η παράφραση του λόγου του Ν. Καζαντζάκη «Εγώ μόνος μου θα κρατήσω όρθια αυτήν τη παράταξη. Αν δεν το πετύχουμε εγώ θα φταίω».
