Σπανού για τον Σήφη Βαλυράκη: «Όταν έχεις κόψει τις φυλακής τα σίδερα δυο φορές, δεν φοβάσαι τίποτα»

19 mins read

Η δημοσιογράφος Αγγελική Σπανού έγραψε ένα συναισθηματικό κείμενο για τον πρώην υπουργό Σήφη Βαλυράκη που χάθηκε στα νερά του Ευβοϊκού μετά από μια μοναχική βόλτα με φουσκωτό.
Για όσους τον ήξεραν καλά, ήταν ένας θάνατος που του ταίριαζε. Μόνος, στη θάλασσα, έτοιμος για ψαροντούφεκο στα κρύα νερά, πριν ακόμη γραφτούν στο σώμα του τα γεράματα – παρέμενε όμορφος, με τίποτα δεν φαίνονταν πάνω του τα 78 του χρόνια.
Το μόνο που δεν του ταίριαζε ήταν να αφήσει πίσω τη Μίνα να τον περιμένει και να αγωνιά. Ήταν τόσο αγαπημένο ζευγάρι που πολλοί τους ζήλεψαν. Μα τόσα χρόνια μετά τέτοιος έρωτας;
Ο θάνατος του Σήφη Βαλυράκη έκανε θόρυβο γιατί ήταν αναπάντεχος και ασυνήθιστος – έτσι όπως συνέβη. Και γιατί κανείς δεν περίμενε τέτοια έκπληξη από έναν πολιτικό που ποτέ δεν προσπάθησε να τραβήξει την προσοχή.
Αν το ήθελε, θα μπορούσε. Πόσοι έχουν στο βιογραφικό τους δυο αποδράσεις από χουντικά κολαστήρια; Μία από το ΕΑΤ-ΕΣΑ και μία από τις φυλακές της Κέρκυρας. Τη δεύτερη φορά πήγε κολυμπώντας στην Αλβανία. Κατάφερε να φτάσει αλλά δεν κατάφερε να σωθεί γιατί τον έπιασαν οι δυνάμεις του Χότζα και τον υπέβαλαν σε χειρότερα βασανιστήρια από αυτά που είχε ήδη ζήσει.
Δεν έκανε καριέρα σαν αντιδικτατορικός αγωνιστής. Άλλοι, με πολύ λιγότερα, φτιάχτηκαν.
Ελάχιστα μιλούσε γι αυτά. Άλλωστε, πόσο τον έχουμε δει στην τηλεόραση; Μια φορά έγραψε ένα συγκλονιστικό κείμενο για τις περιπέτειές του στα μπουντρούμια, μόνο και μόνο για να καταλήξει ότι δεν πρόκειται να βγούμε από τη σκοτεινή ατραπό των μνημονίων χωρίς εθνική συνεννόηση. Η παρέμβασή του πέρασε απαρατήρητη.
Στην πολιτική του διαδρομή σπάνια έκανε φασαρία. Ακόμη και όταν του αφαίρεσαν οι Αμερικανοί τη βίζα εν πτήσει, ακόμη και όταν κυκλοφορούσαν γελοία σενάρια για δήθεν ανοχή του στην τρομοκρατία, ακόμη και τη χρυσή εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν θα τον έβρισκες στα πολλά φώτα.
ΠαλαιοΠΑΣΟΚος με την καλή έννοια. Η Ελλάδα είναι αδιαπραγμάτευτη, κοινωνική δικαιοσύνη-λαϊκή κυριαρχία, πρώτα οι μη προνομιούχοι.
Όλο για την Μίνα μιλούσε. Τη θαύμαζε και την καμάρωνε σαν καλλιτέχνη, τη σεβόταν και την εμπιστευόταν σαν μητέρα, τον γοήτευσε σαν γυναίκα – την λάτρευε σαν γυναίκα του.
Πέρασαν μαζί πολλά – όχι πάντα εύκολα. Αλλά κοιτάζονταν στα μάτια μέχρι το τέλος, σαν να λένε κάτι στα σιωπηλά που μόνο οι ίδιοι καταλάβαιναν.
Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν με τον Κάρολο Παπούλια. Τόσο φίλοι που τρόμαζες με τον μυστικό τους κώδικα. Οποιοσδήποτε τρίτος δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τη σύνδεσή τους. Ο Κάρολος και η Μαίη. Ο Σήφης και η Μίνα. Γελούσαν μέσα από την καρδιά τους, αγαπούσαν τη ζωή και τους ανθρώπους, δεν έδιναν και μεγάλη σημασία στον εαυτό τους, άφηναν χώρο για τις κυρίες τους. Παλιάς κοπής άντρες, ωραίοι και περήφανοι. Ο Σήφης έφυγε πρώτος. Τους ξεγέλασε όλους. Έκανε κάτι παράτολμο μέσα στο χειμώνα του lockdown.
Όταν έχεις κόψει τις φυλακής τα σίδερα δυο φορές, μπορεί να παίξεις με τα όρια. Γιατί το έχεις ξανακάνει και γιατί δεν φοβάσαι πια”.
Πηγή: ieidiseis.gr

Facebook Comments

Τελευταία Νέα