Πολλά μπορεί να πει κανείς για τη χθεσινή διαδικασία στη Βουλή. Ένα κοινό συμπέρασμα πολλών, όμως, είναι ότι την ένταση στις δευτερολογίες των πολιτικών αρχηγών μπορούσε να τις κόψει κανείς με το…μαχαίρι.
Υπήρξε, όμως, κάτι που χθες «γύρισε» τον διακόπτη του Κυριάκου Μητσοτάκη: ήταν η σκληρή, επί προσωπικού, επίθεση που δέχθηκε στη δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα. Όταν βγήκαν εκτός κειμένου, ο κ. Τσίπρας «γκάζωσε», απευθυνόμενος στον ενικό στον πρόεδρο της ΝΔ και λέγοντάς του ότι «είναι πολύ λίγος» για να του μιλήσει για πολλούς και ελίτ, τον αποκάλεσε «Στέφανο Χίο της πολιτικής», ενώ είπε ότι η οικογένειά του είναι ζάπλουτη.
Η συνέχεια είναι γνωστή: ο κ. Μητσοτάκης για πρώτη φορά άφησε αιχμές για τον βιοπορισμό της οικογένειας Τσίπρα επί Χούντας και επανήλθε στην ιστορία με το κότερο του μακαρίτη Περικλή Παναγόπουλου. Και ίσως, όπως έλεγαν συνεργάτες του προέδρου της ΝΔ μετά, να είναι αυτή ακριβώς η ιστορία με τις διακοπές του που να εκνευρίζει τόσο πολύ τον κ. Τσίπρα. Μια ιστορία που, θυμίζω, από εκεί που δεν υπήρχε, έγινε απλώς μια «εξυπηρέτηση» μιας φίλης σε φίλο. Ασχέτως, αν λίγους μήνες μετά η φίλη προήχθη σε πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, αντικαθιστώντας μια άλλη, παλιά πρωθυπουργική φίλη που τώρα δεν τον θυμάται και με τόση αγάπη.
Όπως έλεγαν άνθρωποι που είδαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πάντως, μετά τις παρεμβάσεις του στη Βουλή, το ηθικό του ήταν…άκρως ανεβασμένο και μάλιστα σε μια περίοδο που ο κ. Τσίπρας επιχειρεί με το οικονομικό του πρόγραμμα να τον πιέσει και να του «κλεψει» την ατζέντα. Και αυτό γιατί ο κ. Τσίπρας, με τον τρόπο που επιτέθηκε στον πρόεδρο της ΝΔ, «άθελά» του τον απελευθέρωσε να του απαντήσει με τον «δέοντα τρόπο», όπως έλεγαν συνεργάτες του μετά.
Ο εξ απορρήτων
