Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο με μία άλλη ματιά

20 mins read

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με την πραγματικότητα της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα, θα αναγνωρίσουμε όλοι την αυθεντικότητα των παρακάτω τοποθετήσεων στη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών και των ελευθέρων επαγγελματιών.

«Δεν θέλω ένσημα… τα θέλω στο χέρι. Σιγά να μην πάρω σύνταξη και άμα πάρω… ψίχουλα θα μου δώσουν… Πρέπει να βρω τρόπο να δηλώσω όσο γίνεται χαμηλότερο εισόδημα, διαφορετικά μπαίνω μέσα με τις εισφορές του ΕΦΚΑ….»

Η αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του νόμου Κατρούγκαλου που συνέδεσαν τις ασφαλιστικές εισφορές με το εισόδημα, τις οποίες ακύρωσε το ΣτΕ, αποτελούν μία μόνο όψη του νομίσματος. Το ασφαλιστικό πάσχει διαχρονικά από διάφορες αιτίες, με κυριότερες αυτών, την πολυνομία, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και τον κατακερματισμό των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο πρέπει κατά τη γνώμη μου να αξιολογηθεί πρωτίστως ως προς τη φιλοσοφία του σχετικά με το κοινωνικό δικαίωμα της εργασίας και της αλληλένδετης κοινωνικής ασφάλισης, ως η πρωταρχική κινητήριος δύναμη μιας φιλελεύθερης οικονομίας. Κάθε άλλη συζήτηση για το ποιοι θα δουν αύξηση στις συντάξεις τους, πόσοι θα ωφεληθούν και πόσοι θα χάσουν, αποτελεί μια επιφανειακή θεώρηση που το αδικεί και αποπροσανατολίζει από το πραγματικό ζητούμενο: ένα πετυχημένο ασφαλιστικό σύστημα που θα επιβιώσει και θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των επερχόμενων γενεών και όχι μόνο των σημερινών ωφελημένων.

Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ πως, το γεγονός και μόνο, ότι προάγει και πριμοδοτεί την εργασία, επιβραβεύοντας με μεγαλύτερα ποσοστά αναπλήρωσης όσους συμπληρώνουν τριάντα και πλέον έτη ασφάλισης, αποτελεί και το θεμέλιο της βιωσιμότητάς του. Αυτό, διότι παρατείνει στον μέγιστο βαθμό τον εργασιακό βίο, ενώ κλείνει οριστικά την πόρτα στην αιμορραγία που προκαλούσε στο ασφαλιστικό σύστημα η παραγωγή και η συντήρηση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, η οποία έφτασε στο σημείο να αντιστρέψει την αναλογία εργαζομένων συνταξιούχων. Ενώ για ένα υγιές ασφαλιστικό σύστημα η αναλογία είναι τέσσερις εργαζόμενοι για έναν συνταξιούχο, σήμερα πλέον είναι σχεδόν ένας προς έναν.

Αναμφισβήτητα η μεγάλη καινοτομία του υπό διαβούλευση ασφαλιστικού νομοσχεδίου, έγκειται στην εισαγωγή ενός πρωτοποριακού και απλού συστήματος ελεύθερης επιλογής του ύψους των ασφαλιστικών εισφορών από τους μη μισθωτούς, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του καθενός, που θα τους παρέχει, για πρώτη φορά, τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε έναν ασφαλή οικονομικό προγραμματισμό τόσο των εξόδων τους όσο και της μελλοντικής τους σύνταξης.

Το μεγάλο στοίχημα της ψηφιακής σύνταξης που για πρώτη φορά θεσμοθετείται, είναι κατά τη γνώμη μου δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Απαιτούνται ακόμη πολλές ενέργειες για να γίνει ο κανόνας… παρόλα αυτά το γεγονός ότι έχουν μπει οι βάσεις και το πλαίσιο έκδοσης ψηφιακών συντάξεων, αποτελεί από μόνο του ένα άλμα στο μέλλον, ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε.

* Η Κατερίνα Ζιούτα είναι Νομικός, Υπάλληλος ΕΦΚΑ, Συντονίστρια Μητρώου Στελεχών ΝΔ Β’ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης

Facebook Comments

Τελευταία Νέα