Τι κόμμα είναι ο κορωνοϊός; Προτιμά την απλή αναλογική ή το πλειοψηφικό; Τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις ή τις κυβερνήσεις συνεργασίας; Ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας ή ένα αποκεντρωμένο; Έχει ιδεολογικό πρόσημο; Είναι δηλαδή ο κορωνοϊός αριστερός ή δεξιός;
Τα ερωτήματα ακούγονται σουρεαλιστικά. Αλλά επειδή στη ζωή δεν υπάρχει τίποτε που να μην είναι πολιτικό, η πολιτική διάσταση αναδύεται σε όλες τις κρίσεις.
Ο Θουκυδίδης έλεγε πως η Ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων.
Και τα παραδείγματα είναι συντριπτικά:
Ο κορωνοϊός προτιμά τις κυβερνήσεις του χαβαλέ, όπου ο καθένας έχει από μια γνώμη, όπου οι πολιτικές ισορροπίες και οι ιδεοληψίες επικρατούν των επιστημονικών απόψεων, όπου για να ληφθεί μια απόφαση πρέπει να συνέλθει η Κεντρική Επιτροπή να πουν τη γνώμη τους όλες οι συνιστώσες και να περιμένουμε την άλλη μέρα να βγει η Πολιτική Απόφαση.
Δηλαδή, ο κορωνοϊός ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.
Θυμηθείτε το χάος που επικράτησε στο Μάτι με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες. Όταν ο καθένας έκανε ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι, με το εισαγγελικό πόρισμα να αναφέρει πως ήταν τόσο μεγάλη η έλλειψη συντονισμού που και να μην φύσαγε το ίδιο αποτέλεσμα θα είχαμε.
Θυμηθείτε ότι ενώ η περιοχή είχε μετατραπεί σε κόλαση, κανείς δεν είχε σκεφθεί να αλλάξει η πορεία των πλοίων, τα οποία συνέχιζαν να φθάνουν στο λιμάνι της Ραφήνας, προσθέτοντας στο χάος αυτοκίνητα και κόσμο.
Θυμηθείτε ότι τον καιρό που είχαν ανοίξει τα σύνορα και έφθαναν στην Ελλάδα 1 εκ. άνθρωποι, στον ΣΥΡΙΖΑ συνεδρίαζε η Κεντρική Επιτροπή για να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του παριστάνοντας τον ανθρωπιστή.
Θυμηθείτε ότι πριν ψηφιστεί ο νόμος του 2016 για το μεταναστευτικό, την προηγουμένη είχαν συνεδριάσει τα «όργανα» για να τους διαβεβαιώσουν οι αρμόδιοι υπουργοί πως δεν παρεκκλίνουν καθόλου από τις αρχές τους των ανοιχτών συνόρων και πως ήταν παρεμβάσεις που είχαν αποφασιστεί από τον καιρό της Τασίας!
Στην αριστερά η νοοτροπία είναι αυτή: Όλοι είμαστε ίδιοι, όλοι ξέρουμε τα ίδια, μπορεί ηγέτης να είναι οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως μορφώσεως – καπνεργάτες ως γραμματείς, κουρείς ως διαφωτιστές, μπαλωματήδες και τσαγκάρηδες ως στρατηγοί.
(Αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά οι ίδιοι οι σύντροφοί τους που δεινοπάθησαν στα χέρια τους και κατηγορήθηκαν απ’ αυτούς ως εκπρόσωποι της… μπουρζουαζίας).
Επειδή, λοιπόν, όλοι είναι ίσοι αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι, στην περίπτωση της επιδημίας ο Μητσοτάκης κάθισε και άκουσε τους ειδικούς και ακολούθησε τις οδηγίες του. Και όχι τους διάφορους δικαιωματιστές που πάλι λένε το μακρύ και το κοντό τους.
Ο κορωνοϊός αγαπά το χάος της ακυβερνησίας
Πάμε τώρα στα εκλογικά συστήματα που οδηγούν σε ισχυρές ή ανίσχυρες κυβερνήσεις και σε συγκεντρωτικά ή αποκεντρωμένα συστήματα.
Οι χώρες που περισσότερο έχουν πληγεί είναι αυτές που δυσκολεύονται να σχηματίσουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις λόγω του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής.
Η Ιταλία γνώρισε 66 κυβερνήσεις σε 77 χρόνια. Πάει από εκλογές σε εκλογές και από την μία κυβέρνηση συνεργασίας στην άλλη. Για να ξεπεράσουν οι Ιταλοί το πρόβλημα της μόνιμης ακυβερνησίας, αντί να αλλάξουν εκλογικό σύστημα, μεταβίβασαν αρμοδιότητες στις περιφέρειες. Ανάμεσά τους και αυτή της υγείας και της διαχείρισης των δομών της.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Χάος. Ο ένας περιφερειάρχης έκλεινε τα σχολεία, ο άλλος όχι. Ο ένας επέτρεπε την διεξαγωγή ποδοσφαιρικών αγώνων, ντεφιλέ, καρναβαλιών ο άλλος όχι. Άλλος έκλεινε τα μουσεία, άλλος τα άφηνε ελεύθερα για το κοινό. Έβγαιναν στις τηλεοράσεις για να δείξουν πώς φοριέται η μάσκα και την… φορούσαν ανάποδα! Οπερέττα!
Ήδη, το ένα από τα τέσσερα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, η «Ζωντανή Ιταλία» του Ρέντσι, είχε αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό και αν δεν είχε προκύψει η επίθεση του κορωνοϊού, θα ξαναπήγαιναν στις κάλπες. Ενώ ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να αποσυρθεί και το αριστερό κόμμα «Ελεύθεροι και Ίσοι», το οποίο συμμετέχει στην κυβέρνηση με έναν υπουργό, που δεν είναι άλλος από τον υπουργό υγείας!
Στην Ισπανία έχουν γίνει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε τέσσερα χρόνια. Αυτή τη στιγμή έχουν κυβέρνηση μειοψηφίας, χωρίς Δεδηλωμένη και δεν μπορούν να ψηφίσουν προϋπολογισμό. Η ψήφιση του προϋπολογισμού εξαρτάται από το αν οι Καταλανοί βουλευτές (που βγαίνουν από την Ολομέλεια για να επιτυγχάνεται πλειοψηφία επί των παρόντων) θα πάρουν ως αντάλλαγμα ένα νέο δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση της Καταλονίας. Κι’ αν δεν έπεφτε η λαίλαπα του κορωνοϊού, θα ετοιμάζονταν πάλι για τις κάλπες.
Αλλά και εδώ αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα. Στη βάση του κακού βρίσκεται η επιλογή της Ισπανίας, μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο, να υιοθετήσει το πιο αποκεντρωμένο σύστημα διακυβέρνησης.
Ο πρωθυπουργός Κόντε δεν μπόρεσε να επιβάλει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλη τη χώρα παρά στις 16 Μαρτίου, μετά από τηλεδιάσκεψη με τους προέδρους των 17 αυτόνομων κοινοτήτων και των 2 αυτόνομων πόλεων, που έχουν από το Σύνταγμα αποκλειστική αρμοδιότητα στους περισσότερους τομείς, μεταξύ των οποίων και η υγεία.
Άρχισαν οι μουρμούρες από τη Χώρα των Βάσκων, τη Γαλικία, την Καταλονία για καταστρατήγηση του Συντάγματος, καθώς εξέφραζαν τον φόβο ότι θα περιοριζόταν η αυτονομία τους και μετά την κρίση του κορωνοϊού.
Συνεδρίασαν οι τοπικές κυβερνήσεις, τα τοπικά κοινοβούλια, τα κόμματα για να επιτρέψουν αναβολή τοπικών εκλογών, οι ανώτατες εφορευτικές επιτροπές, τα ανώτατα δικαστήρια.
Με λίγα λόγια, στην Ισπανία πρώτα μίλησαν οι συνταγματολόγοι και μετά οι επιδημιολόγοι και οι λοιμωξιολόγοι.
Τα ίδια έγιναν και στην Γερμανία με τα ομοσπονδιακά κράτη – μέχρι την ώρα που αποφάσισε να απευθύνει δραματικό διάγγελμα η Μέρκελ.
Εμείς φτύνουμε τον κόρφο μας, αυτοί δίνουν συμβουλές
Τα λέω όλα αυτά, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ λύσσαξε για την απλή αναλογική και πόσο ωραίες είναι οι συνεργασίες και τι καλή που είναι η αποκέντρωση και πόσο καλά τα πάνε στην Ισπανία του συντρόφου Σάντσεθ.
Και αφού είδαμε τα χαΐρια τους, τώρα που όλοι λένε πως η κυβέρνηση έδρασε αστραπιαία και φτύνουν τον κόρφο τους σκεπτόμενοι τι θα είχε συμβεί αν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί δύο κυριολεκτικά υπαρξιακές μάχες της πατρίδας (Έβρος και κορωνοϊός), τώρα βγαίνουν κάθε μέρα, με δέκα δηλώσεις την ημέρα και μας λένε τη μια ότι είναι άτολμα τα μέτρα, την άλλη τι να κάνουμε, μετά να τρέξουμε να βρούμε αντιδραστήρια, να πάρουμε τα λεφτά από το μαξιλάρι τους των 35 δις (όπως αυτοί θα έπαιρναν το 2015 τα 3 δις από το ΤΧΣ) και ούτω καθεξής.
Υπάρχουν μέρες που μας βομβαρδίζουν συγχρόνως με δηλώσεις ο Χαρίτσης, ο Παππάς, η Αχτσιόγλου, η Γεροβασίλη, ο Τζανακόπουλος, η Δούρου, ο Τσακαλώτος, η Νοτοπούλου, η Θεανώ, η Μαριλίζα…
Σκέτη ομοβροντία, αντί να καθίσουν ήσυχοι να δούμε πώς θα την βγάλουμε – γιατί μαζί τους δεν θα την βγάζαμε.
Και όταν τελειώνουν οι υποδείξεις, πιάνουν να παρουσιάζουν τα «επιτεύγματά» τους:
Ότι έσωσαν τη χώρα από τα μνημόνια (ενώ στην πραγματικότητα μας έβαλαν σε ένα ακόμη τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο)
Ότι κράτησαν όρθιο το δημόσιο σύστημα υγείας, ενώ οι «άλλοι» θα το καταργούσαν (παριστάνοντας πως αυτοί είναι οι… δημιουργοί του, ενώ στην πραγματικότητα το «παλιό σύστημα» δημιούργησε και το δημόσιο σύστημα υγείας και το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΔ και τον ΟΓΑ και το ΕΣΥ)
Ότι αυτοί έδωσαν ασφάλιση σε 2,5 εκ ανασφάλιστους (ενώ αυτό συνέβη με τον νόμο 4238/2014 του Σαμαρά)
Ότι αυτοί κατήργησαν το «5ευρω για όλους» στα νοσοκομεία (ενώ το πλήρωναν μόνο οι έχοντες και τα χρήματα πήγαιναν στα ίδια τα νοσοκομεία)
Ότι τάχα επιβεβαιώθηκε η αξία του δημόσιου συστήματος υγείας έναντι των ιδιωτικών κέντρων (ενώ σε περιόδους κρίσης επιτάσσονται και οι ιδιώτες)
Ότι αυτοί ενδιαφέρονται για τον λαό και την υγεία του (ενώ στην πραγματικότητα έβαλαν 6% εισφορά υπέρ υγείας σε όλους τους συνταξιούχους και έκοψαν το ΕΚΑΣ).
Έκαναν τους αντιστασιακούς με το Άγιο Φως!
Κι’ αφού κοκορευτούν γι’ αυτά που βρήκαν έτοιμα και οργανωμένα, μετά οι Συριζαίοι πιάνουν τα της Εκκλησίας.
Κι’ αρχίζουν: «Αργήσατε», «ποιος ξέρει τι ζημιά έχει ήδη γίνει», «πετάξατε το μπαλάκι στην Εκκλησία για μικροπολιτικούς λόγους», «έπρεπε να ρυθμίσετε μονομερώς από την αρχή» και τα λοιπά και τα λοιπά.
Μιλάνε αυτοί που δεν κατάφεραν να επιβάλουν ούτε την δική τους «συμφωνία» του Νοεμβρίου 2018 – τότε που έλεγαν ότι θα απολύσουν 10.000 παπάδες για να προσλάβουν τους επίδοξους ψηφοφόρους τους – και ανέκρουσαν πρύμναν.
Αυτοί που ως μόνη «πράξη αντίστασης» για να έχουν να τη θυμούνται, ήταν η περσινή… αλλαγή αεροδρομίου για την άφιξη του Αγίου Φωτός από τους Αγίους Τόπους και μετά άργησε και μετά δεν πέταξε το ελικόπτερο από την Ελευσίνα για το Ελευθέριος Βενιζέλος επειδή νύχτωσε και μετά άργησε να φτάσει στις διάφορες πόλεις και παραλίγο να μην κάνουμε Ανάσταση!
Συμπέρασμα: Στην αντιπολίτευση χρειάζεται κι’ αυτό που ονομάζουμε «αξιοπρέπεια»…
