Τα μίντια και η Αριστερά εύκολα γοητεύονται από βαρύγδουπες προβλέψεις ανατροπής και ρήξης. Ολοένα και περισσότερο, εν μέσω πανδημίας, ακούμε για το τέλος της Ευρώπης, το τέλος της Αμερικής, το τέλος του καπιταλισμού.
Προς το παρόν, μας τέλειωσαν οι δυο πιο εμβληματικές φιγούρες του αριστερόστροφου ριζοσπαστισμού παγκοσμίως. Πρώτα ήρθε η αντικατάσταση του Τζέρεμυ Κόρμπιν στην ηγεσία των Εργατικών της Βρετανίας από τον κεντρώο Κιρ Στάρμερ. Ο χειρότερος ηγέτης στην ιστορία του κόμματος, ο συνυπεύθυνος του Brexit και κύριος υπεύθυνος της εκλογικής συντριβής του Δεκεμβρίου του 2019 είναι επιτέλους παρελθόν. Ανάμεσα στις ιδιαιτερότητές του σημειώνω τον αντισημιτισμό του, την εκτίμησή του για διάφορους τριτοκοσμικούς δικτάτορες αλλά και τον θαυμασμό που ενέπνεε στον Σύριζα και στον Γιάνη Β. Ο Στάρμερ, μετριοπαθής στα όρια του βαρετού, βουλευτής στο Χόλμπορν του κεντρικού Λονδίνου μόλις από το 2015, υπόσχεται να επαναφέρει μια στοιχειώδη κανονικότητα στο κόμμα, μετά την επώδυνη περιπέτεια του «κορμπινισμού».
Προχθές, ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τη διεκδίκηση της προεδρίας των ΗΠΑ, ο Μπέρνυ Σάντερς, ο «σοσιαλιστής» γερουσιαστής από το Βερμόντ. Έτσι, το χρίσμα των Δημοκρατικών καταλήγει, προς απογοήτευση του Τραμπ (που προτιμούσε τον Σάντερς για αντίπαλο) και της παγκόσμιας Αριστεράς, στον κεντρώο Τζο Μπάιντεν. Ο Σάντερς δεν κατάφερε να συγκινήσει τη μεγάλη πλειοψηφία των Δημοκρατικών, πέραν των νέων και των ριζοσπαστών, η οποία μόλις συσπειρώθηκε γύρω από έναν υποψήφιο, τον συνέτριψε. Τελικά, ο Σάντερς έπεσε θύμα της άσβηστης δίψας της βάσης των Δημοκρατικών να ηττηθεί, πάνω και πρώτα από όλα, ο Τραμπ. Για τους περισσότερους Δημοκρατικούς, η «επανάσταση» μπορεί να περιμένει καθώς τώρα προέχει η εκδίωξη του Τραμπ από την προεδρία τον Νοέμβριο.
Εν τω μεταξύ, στην Ισπανία, με κυβέρνηση Σοσιαλιστών- Podemos, η ανεργία εκτινάχθηκε μέσα σε έναν μήνα κατά 900.000! Ταυτόχρονα, ο πολύ αριστερός AMLO, πρόεδρος του Μεξικού, συναγωνίζεται σε ανοησία τον πολύ δεξιό Μπολσονάρο, πρόεδρο της Βραζιλίας, στη (μη) αντιμετώπιση του κορονοϊού, αποδεικνύοντας από κοινού ότι ο λαϊκισμός κάθε χρώματος έχει αντίπαλο την επιστήμη και τον ορθό λόγο και τρέφεται από τη συνωμοσιολογία και την εχθροπάθεια.
Κατόπιν αυτών, είμαι βέβαιος ότι οι «σοφοί» του Σύριζα (Παπαδημούλης, Κούλογλου, Χαρίτσης κ.α.) θα βγάλουν γρήγορα συμπεράσματα για την ήττα του νεο-φιλελευθερισμού και τον θρίαμβο του σοσιαλισμού. Στα σοβαρά, τώρα, η πραγματικότητα παραμένει πολύ πιο περίπλοκη από τις απλουστεύσεις των μίντια και του Σύριζα…
*O Δημήτρης Καιρίδης είναι Βουλευτής ΝΔ, Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών
