Μια από τις πρώτες «τροχιοδεικτικές» κινήσεις της διακυβέρνησης ΝΔ και της υπουργού Νίκης Κεραμέως ήταν η απόφαση κατάργησης της νομικής Πάτρας. Μια απόφαση που προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων, μεταξύ των οποίων και αυτή του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Ο ισχυρός άνδρας του ΣΥΡΙΖΑ έκανε έναν απλό συλλογισμό. Η ΝΔ δυσαρεστήθηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα στον νομό και τιμώρησε τους Πατρινούς καταργώντας την νομική σχολή, την οποία είχε εξαγγείλει η δίκη του Κυβέρνηση.
Αν πιάσει κανείς το νήμα από την ανάποδη, εύκολα συμπεραίνει ότι ο Τσίπρας αντιμετωπίζει την ίδρυση μιας ακόμη πανεπιστημιακής σχολής ως δώρο στους καλούς πολίτες της Αχαΐας, οι οποίοι άλλωστε προτίμησαν να αναδείξουν το κόμμα του ως πρώτο στις μετέπειτα εκλογές. Χωρίς περιστροφές, αρνείται να συζητήσει στη βάση της ανάγκης η μη δημιουργίας μιας ακόμη σχολής νομικής σε μια χώρα με υπέρ πλεόνασμα δικηγόρων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Αποδοτικότητα της Δικαιοσύνης (CEPEJ) του 2016, η χώρα μας διαθέτει 390 δικηγόρους ανά 100.000 κατοίκους και βρίσκεται στην Τρίτη θέση της σχετικής λίστας των χωρών της Ευρώπης. Μάλιστα το 2014 βρίσκονταν στην κορυφή. Μπροστά της βρίσκονται το Λουξεμβούργο και η Κύπρος, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την οικονομία τους και τον φημισμένο τομέα εξωχώριων εταιρειών μέχρι πρότινος. Για να έχετε ένα καλό δείγμα αρκεί να επισημάνω ότι στη Σουηδία ο αριθμός των δικηγόρων είναι 58 και στην Γαλλία 98. Πάντα ανά 100.000 κατοίκους.
Πριν αγανακτήσετε υποστηρίζοντας ότι ο καθένας θα πρέπει να σπουδάζει ότι θέλει, πρέπει να αναλογιστείτε αν το κράτος οφείλει η όχι να κάνει έναν προγραμματισμό. Αν όλοι οι νέοι Έλληνες θέλουν να γίνουν δικηγόροι, το κράτος δεν υποχρεούται προφανώς να κάνει σχολές για να χωρέσουν όλοι. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο οι υποψήφιοι διαγωνίζονται στις εξετάσεις, προκειμένου να επιλέγουν οι καλύτεροι.
Επίσης, δεν απαιτείται να γίνουν σχολές σε κάθε απίθανη σπιθαμή της επικράτειας. Αν για παράδειγμα η Ελλάδα θέλει να πάρει πίσω την πρωτιά στην ποσόστωση δικηγόρων, θα μπορούσε να αυξήσει τον αριθμό των εισακτέων στις υπάρχουσες σχολές. Γλιτώνοντας έτσι τα επιπλέον διοικητικά κόστη, διασφαλίζοντας οικονομίες κλίμακας. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες. Είναι κιμπάρης με τα λεφτά των φορολογουμένων. Δεν νοιάζεται επίσης για την διάδοση της γνώσης. Νοιάζεται μόνο να κάνει ένα δώρο στην αγορά της Πάτρας. Φοιτητές και διδακτικό προσωπικό θα καταναλώνουν, θα νοικιάζουν σπίτια και θα δημιουργήσουν μια επιπλέον ζήτηση.
Υπάρχει όμως και ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο πελατοκρατίας. Μόλις οι απόφοιτοι αυτοί ξεχυθούν στην ήδη κορεσμένη αγορά εργασίας, ο Τσίπρας θα μπορεί να ντιλάρει μαζί τους. Θεσπίζοντας υποχρεωτικές παραστάσεις δικηγόρων ας πούμε ή προσλαμβάνοντας δικηγόρους σε διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου.
Η προφανής κίνηση της Κεραμέως, δεν επιδέχεται κριτικής στη βάση των επιχειρημάτων. Για τον Τσίπρα όμως, αυτά δεν έχουν σημασία. Ο κυνισμός και το θράσος του έχουν φθάσει σε τέτοια επίπεδα, ώστε να επιχειρηματολογεί παραδεχόμενος ότι αντιμετωπίζει το κράτος ως λάφυρο. Κάνοντας κατά το δοκούν δώρα σε εκείνες τις κατηγορίες πολιτών που τον ψήφισαν ή ελπίζει να τον ψηφίσουν. Γνωρίζει ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν αποδέχονται τις μεθόδους του. Δεν τον νοιάζει. Τον νοιάζουν μόνον εκείνοι στους οποίους απευθύνεται κάθε φορά…
Τα πανεπιστήμια ως λάφυρο κατά Τσίπρα
