Οι ενέργειες κυβερνητικών στελεχών, οι οποίες δεν αρμόζουν σε ευνομούμενη δυτική δημοκρατία με σεβασμό στη λειτουργία των θεσμών και τη διάκριση των εξουσιών, έχουν πάψει να μας εκπλήσσουν από τον Ιανουάριο του 2015. Όμως αυτό που εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να μας εκπλήσσει, είναι ότι ο κατήφορος αυτής της κυβέρνησης μπορεί να πάει ακόμη παρακάτω!
Σε αυτόν τον κατήφορο ο ανεκδιήγητος κ. Πολάκης με τις χυδαίες ύβρεις, την πεζοδρομιακή συμπεριφορά και τις συνεχείς απειλές κατά πάντων, διεκδικεί επάξια πρωταγωνιστικό ρόλο.
Μόνο κατά τις τελευταίες ημέρες ο αναπληρωτής υπουργός υγείας βρήκε εκ νέου ουκ ολίγες αφορμές για να γίνει ο αρνητικός πρωταγωνιστής της επικαιρότητας.
Μαγνητοφώνησε και δημοσιοποίησε επιλεκτικά και παραποιημένα αποσπάσματα της συνομιλίας του με τον κεντρικό τραπεζίτη, χωρίς τη συναίνεσή του, διαπράττοντας κακούργημα. Απείλησε ευθέως τον κ. Στουρνάρα, με ύφος και φρασεολογία, που παραπέμπει στον υπόκοσμο.
Παρενέβη στο έργο της Τράπεζας της Ελλάδος, που αποτελεί ανεξάρτητη αρχή, ενώ εκπροσωπεί την εκτελεστική εξουσία.
Έλαβε, εν μέσω “παγώματος” του τραπεζικού δανεισμού προς ιδιώτες και επιχειρήσεις, καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ από μη συστημική τράπεζα, με εγγύηση ένα ήδη προσημειωμένο ακίνητο, το οποίο εκτιμήθηκε σε σχεδόν τριπλάσια αξία της αντικειμενικής.
Επικαλέστηκε ως προσωπική εγγύηση για τη χορήγηση του εν λόγω δανείου τα υψηλά έσοδα από τη βουλευτική του αποζημίωση, εν γνώσει ότι είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν αυτά θα υφίστανται μετά τις προσεχείς εκλογές.
Δήλωσε ότι πριν γίνει υπουργός έβγαζε διπλάσια και τριπλάσια χρήματα, ομολογώντας φοροδιαφυγή, αφού κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις φορολογικές του δηλώσεις.
Ισχυρίστηκε ότι έλαβε το καταναλωτικό δάνειο των 100.000 ευρώ για να καλύψει τις οικογενειακές του ανάγκες, όταν επί ΣΥΡΙΖΑ το 80% των ελληνικών νοικοκυριών δηλώνει ετήσιο εισόδημα κάτω των 20.000 ευρώ και έχουμε φθάσει στο σημείο να μιλάμε για τη “γενιά των 300 ευρώ”.
Καταδικάστηκε για εξύβριση και δυσφήμιση του πρόωρα χαμένου Βασίλη Μπεσκένη και προκάλεσε γενική κατακραυγή δηλώνοντας ότι θα ασκήσει έφεση, στρεφόμενος στην ουσία εναντίον της χήρας και του ανήλικου παιδιού του δημοσιογράφου.
Κάπνιζε σε κλειστό κοινόχρηστο χώρο, αν και τυγχάνει αναπληρωτής υπουργός υγείας, παραβιάζοντας τη σχετική νομοθεσία και προκαλώντας την εύλογη αντίδραση του αρμόδιου επιτρόπου υγείας της ΕΕ.
Μάλιστα όλα τα παραπάνω συνέβησαν μέσα σε χρονικό διάστημα λίγων μόλις ημερών!
Όμως τι καλύτερο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τον άνθρωπο που δεν δίστασε να ειρωνευθεί τους 100 νεκρούς στο Μάτι και να δηλώσει επί λέξει ότι “οι 39 νεκροί από τη γρίπη, δεν είναι και καμία καταστροφή”;
Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα μόνο μία από τις παραπάνω αχαρακτήριστες δηλώσεις ή ενέργειές του κ. Πολάκη θα ήταν αρκετή για να εκδιωχθεί κακήν κακώς όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από το κόμμα του.
Όμως στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα τέτοιου είδους συμπεριφορές όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά και επιβραβεύονται.
Ο κ. Πολάκης σχεδόν καθημερινά απειλεί, υβρίζει και εκβιάζει, όμως ο πρωθυπουργός ανέχεται τη χυδαία και κατάπτυστη συμπεριφορά του και τον επικροτεί διατηρώντας τον στη θέση του.
Η εξήγηση είναι απλή και οφθαλμοφανής: Ο κ. Τσίπρας εκφράζεται δια του κ. Πολάκη και ο λαλίστατος αναπληρωτής υπουργός υγείας λέει αυτά που θα ήθελε, αλλά δεν μπορεί λόγω της θέσεώς του, να πει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Ο αναπληρωτής υπουργός υγείας είναι η άλλη όψη του πρωθυπουργού. Είναι ο καθρέφτης, που αποκαλύπτει ότι πίσω από το ευγενικό προσωπείο και την παραπλανητική εικόνα του δήθεν ήπιου κ. Τσίπρα, κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο του κ. Πολάκη.
Όσο πλησιάζει η εκλογική τους συντριβή, τόσο περισσότερο οι δύο εικόνες θα συγχέονται και η ασχήμια θα αποκαλύπτεται.
Παύλος Πολάκης: Η άλλη όψη του Αλέξη Τσίπρα
