Η απουσία στοιχειώδους αυτοκριτικής για τις αλλεπάλληλες ήττες και η έλλειψη οποιουδήποτε δείγματος μίας νέας αντίληψης και Στρατηγικής οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ από την μία ήττα στην άλλη, από το ένα χαστούκι στο άλλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα δεν συνειδητοποιεί ότι μπορεί να κατάφερε να πάρει ένα 31.5%, αλλά αυτό από μόνο του δεν σημαίνει ότι δεν υπέστη Στρατηγική ήττα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελεί τον δεύτερο βασικό πολιτικό πόλο, αλλά έχει υποστεί κατάρρευση κάθε αφηγήματός του, βαθιά, στρατηγική ήττα υπό την έννοια ότι βρέθηκε σε πολιτικό, ιδεολογικό, ηθικό κενό.
Τα παραπάνω φαίνονται και στην τριχοτόμησή του ως προς τις απόψεις στο εσωτερικό του για τον τρόπο που πρέπει να αντιπολιτευτεί. Ουσιαστικά δεν έχει απάντηση τι σημαίνει αριστερή φυσιογνωμία και ταυτότητα και αυτό τον οδηγεί σε μια επιστροφή πίσω και από το 2015, σε μια ζαλάδα, σε τακτικές και φραστικές ακρότητες που επιβεβαιώνουν όσους ισχυρίζονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στο DNA του τον διχασμό και την πόλωση. Έλα όμως που το 2019 δεν είναι 2010 ή 2011…
Ας πάρουμε τα όσα έλεγαν στελέχη του και έγραφε η « ΑΥΓΗ» επί μέρες με αφορμή την κυβερνητική εκτίμηση ότι το Μεταναστευτικό- Προσφυγικό πρόβλημα είναι πρωτίστως Μεταναστευτικό, κάτι που στηριζόταν σε απλά στοιχεία. Έγραψαν, φώναξαν για ρατσισμό, για απόδειξη του ακροδεξιού χαρακτήρα. Σε λίγες μέρες πήρε τον λόγο στην Βουλή ο Κ. Μητσοτάκης και μίλησε για το θέμα. Ω τι έκπληξη! Η ομιλία του δεν αποκάλυπτε κανένα Όρμπαν, κανένα Σαλβίνι. Φανέρωνε ένα σύγχρονο, κεντρώο πολιτικό που ο λόγος του εξέφραζε τις ανησυχίες, αλλά και τις ευαισθησίες ενός σημαντικού τμήματος της Κεντροαριστεράς. Κατ΄αρχάς φανέρωνε ένα πραγματισμό και ένα Πολιτικό που έχει απλή λογική κάτι που αναπόφευκτα αποδιάρθρωνε την διχαστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιος λέτε ότι κέρδισε και ως προς τις εντυπώσεις και ως προς την πολιτική ουσία, πολύ περισσότερο όταν ως ευαίσθητοι και καταγγελτικοί εμφανίζονταν οι ιδρυτές του κάτεργου της Μόρια;
Δεν πέρασαν και πολλές μέρες και κρίθηκαν αντισυνταγματικές σειρά θεμελιωδών διατάξεων του περίφημου Νόμου Κατρούγκαλου που είχε κατακριθεί από σύσσωμη την Αντιπολίτευση. Ουσιαστικά αποκαθηλώθηκε ένας Νόμος. Η κ. Αχτσιόγλου έκανε μια δήλωση που κάτι ανάφερε για ταξικότητα και άλλα σημαντικά που δεν κατάλαβε κανείς. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – την ίδια ανόητη στάση τηρούσαν και την εποχή που εκρίθη αντισυνταγματικός ο Νόμος Παππά για τα Κανάλια- προσπαθούσαν να πουν ότι κρίθηκαν αντισυνταγματικές κάποιες διατάξεις και όχι όλος ο Νόμος. Καμία σχέση με την πραγματικότητα και την απλή λογική. Ως προς δε την περιβόητη ταξικότητα, φαίνεται πως η κ. Αχτσιόγλου δεν έχει συλλάβει ακόμα ότι αυτό που κατάλαβαν από τον Νόμο όσο ίσχυε, ήταν η μείωση των συντάξεων χημείας, η εξολόθρευση των επικουρικών, η μείωση κατά 30% μέσο όρο των συντάξεων των νέων συνταξιούχων σε σχέση με τους συνταξιούχους της αμέσως προηγούμενης φουρνιάς συνταξιούχων.
Ποιος λέτε ότι νίκησε και ως προς τις εντυπώσεις και ως προς την πολιτική ουσία, πολύ περισσότερο που αυτοί που καταγγέλουν τον νεοφιλελευθερισμό, είναι αυτοί που πετσόκοψαν τις συντάξεις και στην συνέχεια αποδείχτηκαν μειωμένης σοβαρότητας αφού άλλος ένας Νόμος τους αποδεικνυόταν φτιαγμένος στο πόδι και με περισσή δόση ανευθυνότητας;
Η συνέχεια δείχνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα αφού για παράδειγμα για την ψήφο των αποδήμων ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται με φοβικά, συμφεροντολογικά σύνδρομα μικρού κόμματος και κινδυνεύει να απομονωθεί, πολύ περισσότερο αν τελικά ψηφίσει και το Κ.Κ.Ε. Θα μπορούσε δε να αναφέρει κάποιος πολλά παραδείγματα. Η ουσία είναι μία: Η εμμονή στην μη αυτοκριτική και την απάντηση σε κρίσιμα ερωτήματα, στην μη ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας του, οδηγεί από την μια τον ΣΥΡΙΖΑ σε αλλεπάλληλες καθημερινές ήττες και σχεδόν σε όλα τα θέματα του δημόσιου διαλόγου και από την άλλη να απλώνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερο τον χώρο του Κέντρου.
Αν κάτι δεν αλλάξει εκ βάθρων, ποιος λέτε να νικήσει και να επικρατήσει σε βάθος χρόνου; Χρειάζεται πραγματισμό και λογική μια σύγχρονη Πολιτική. Δεν χρεοκοπεί κάθε μέρα η χώρα, ώστε με φτηνό λαϊκισμό να μαζεύεις ψήφους και να πείθεις;
