Ο Σάντσεθ, ο Τσίπρας & ο βιασμός της κοινής λογικής

23 mins read

Με μια πολιτική ανάλυση μπορεί κανείς να διαφωνεί ή να συμφωνεί. Της ανάλυσης προηγείται, όμως, η καταγραφή των πραγματικών περιστατικών.

Γι αυτήν αρκεί η συμφωνία όσων συζητούν ως προς τη μέθοδο καταγραφής. Συνήθως χρησιμοποιείται η κοινή λογική και οι τρέχουσες νοηματοδοτήσεις των πραγμάτων.

Εδώ είναι που συναντά κανείς ανυπέρβλητα προβλήματα όταν μεταφέρει αυτό το λογικό σχήμα στην Ελλάδα του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Ας το δούμε μ’ ένα χιλιο-ειπωμένο παράδειγμα: Η κυβέρνηση που εφαρμόζει μια καθαρόαιμη πολιτική λιτότητας που πλήττει, ιδίως, τους χαμηλόμισθους και τους κοινωνικά ανήμπορους, τι κυβέρνηση είναι: Αριστερή; Σοσιαλιστική; Όσοι παροικούν το δυτικό ημισφαίριο θα απαντήσουν, χωρίς δισταγμό ότι σίγουρα η πολτική λιτότητας καλλιεργήθηκε και επιβλήθηκε μέσω της συντηρητικής CDU, το κόμματος του κ. Schaeuble. Εάν σ’ αυτό το πραγματικό γεγονός προστεθεί ένα ακόμη αδιαμφισβήτητο, δηλαδή, η συγκυβέρνηση του- στα λόγια- αριστερού ΣΥΡΙΖΑ μ’ ένα ακροδεξιό, ρατσιστικό και ομοφοβικό κόμμα, τους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου, τότε έχουμε έναν ακόμη αναβαθμό βεβαιότητας ότι η κυβέρνηση αυτή δεν είναι αριστερή. Κι όταν σ’ αυτό το σχήμα προστεθούν μερικοί ακόμη βουλευτές και στελέχη με ιστορία στην λεγόμενη καραμανλική, τη λαϊκή δεξιά, τότε έχουμε πλέον την απόλυτη βεβαιότητα ότι το σχήμα είναι ακραιφνώς (νεο-)δεξιό.

Η λογική ερώτηση που προκύπτει, μετά ταύτα, είναι: Γιατί τότε, όλοι αυτοί που παρεπιδημούν στο σχήμα που έγινε γνωστό ως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πανηγυρίζουν, σήμερα, για τη νίκη των σοσιαλιστών στην Ισπανία; Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με το σοσιαλιστικό κίνημα; Ουδεμία, προφανώς.

Θα μου πείτε, μα, τότε μας κοροϊδεύουν. Κι εδώ είναι το μέγα πολιτικό θέμα για την Ελλάδα στις επερχόμενες εκλογές. Μπορεί μια ομάδα πολιτικών υποκριτών που θέλει να κάνει τους Έλληνες να πιστέψουν ότι είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που όντως είναι, να εξακολουθήσει να καθορίζει τις εξελίξεις στη χώρα; Αυτό το ερώτημα δεν έχει να κάνει με μετεκλογικές συμμαχίες, πολλώ, δε, μάλλον με προεκλογικές συγκλίσεις. Άλλο πράγμα είναι οι πολιτικές μας θέσεις, την εμβέλεια των οποίων προσπαθούμε να μεγιστοποιήσουμε στους ψηφοφόρους κι άλλο πράγμα η κοροϊδία κι ο εμπαιγμός. Τι είδους συζήτηση μπορεί να γίνει με κάποιον που αποδεδειγμένα σε κοροϊδεύει;

Η αδυναμία ημών των Ελλήνων να συμφωνήσουμε σ’ εκείνο που η Δύση αποκαλεί «κοινή λογική» εξακολουθεί να μας οδηγεί, μεταξύ άλλων, και σε πολιτικά αδιέξοδα τύπου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι σωστό η λάθος, αφού έχουμε απωλέσει την δυνατότητα να μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα εάν είναι σωστό η λάθος να διακρίνουμε το σωστό απ’ το λάθος. Δεν έχουμε τα μέσα να διακρίνουμε εάν ένας απατεώνας μας κοροϊδεύει επειδή δεν ξεκαθαρίσαμε ότι η απάντηση στο εάν κάτι είναι αλήθεια ή ψέμμα δεν μπορεί να είναι και τα δύο.

Εάν στις επόμενες εκλογές αποδοκιμαστεί η πολιτική μετένδυση του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα, αυτό θα σημαίνει κάτι ιδιαίτερο και για το πολιτικό σύστημα: Ότι, δηλαδή, έχουν εγκατασταθεί σ’ αυτό ασφαλιστικές δικλείδες ενάντια στην πολιτική αλητεία και τον καιροσκοπισμό που, σήμερα, εμφανίζονται ως φυσικά παράγωγα του πολιτικού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε, πλέον, να συζητάμε και να αποφασίζουμε για τα μείζονα η τα ελάσσονα χωρίς κάποιος να μπορεί να αλλάζει, κατά το δοκούν, τι είναι μείζον και τι έλασσον.

Τότε, πια, κανένας δεν θα ασχολείται με τις μεταμορφώσεις του κ. Τσίπρα και των ακολούθων του.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα