Ο μεγάλος κίνδυνος να πνιγούμε τρώγοντας την ουρά του γαϊδάρου

32 mins read

Το επιχείρημα ότι “δεν μπορεί να υπάρχει ένας αστυνομικός για κάθε πολίτη” ήταν πολύ βολικό για να δικαιολογήσει την ανυπαρξία της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Βόλεψε κατ’ αρχήν τους ίδιους τους αστυνομικούς. 

Τουλάχιστον αυτούς τους αστυνομικούς οι οποίοι βάζουν μέσον για να υπηρετούν σε δουλειές γραφείου ή εκείνους που -επίσης με μέσον- υπηρετούν δίπλα σε προβεβλημένα πρόσωπα που δεν κινδυνεύουν από τίποτα, κάνοντας τις ορντινάτσες.Όπως δηλαδή συνέβη με την περίπτωση του “γνωστού” (σε ποιόν άραγε) παρουσιαστή. Οι υπόλοιποι αστυνομικοί στωικά σηκώνουν το δυσανάλογα μεγάλο βάρος που τους αναλογεί και είναι εκείνοι που εισπράττουν τη δυσαρέσκεια του κόσμου καθώς βρίσκονται στο δρόμο. 

Βόλεψε επίσης την ηγεσία της αστυνομίας. Φυσική και πολιτική. Επιλέγοντας την αδράνεια, δεν κινδυνεύει να κατηγορηθεί σχεδόν για τίποτα. Ουσιαστικός έλεγχος για την εφαρμογή των μέτρων δεν υπήρξε ποτέ. Με τη γνωστή δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία, οι επικεφαλής περιορίζονται στο να βγάζουν “βάρδιες” για μερικούς κακόμοιρους αστυνομικούς που πραγματοποιούν ελέγχους σε συγκεκριμένα σημεία. Σημεία που γνωρίζουν εκ’ των προτέρων οι πολίτες και τα αποφεύγουν. Στα υπόλοιπα σημεία γίνεται χαμός αλλά η αστυνομία τα αποφεύγει. 

Τρανό παράδειγμα ότι συμβαίνει εδώ και μήνες στη διαβόητη παραλία της Καλλιθέας. Εκεί όπου πραγματοποιούνται “κόντρες” ή “αυτοσχέδιοι αγώνες” που θα έγραφε η Αστυνομία αν αναγκαζόταν να κάνει έλεγχους και να συντάξει αναφορές. Το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι όσοι κατοικούν στην Καλλιθέα, το γνωρίζουν όλοι όσοι είναι θαμώνες, το έδειξαν μέχρι και τα κανάλια. Ο μόνος που μοιάζει να είναι αμέριμνος είναι ο διοικητής της τροχαίας ή ο αστυνομικός διευθυντής της Καλλιθέας (τα αναφέρω και τα δύο για να μην μπω σε παρελκυστικές συζητήσεις περί αρμοδιοτήτων). Το χειρότερο είναι ότι ουδείς πρόκειται να αξιολογηθεί επειδή δεν πήρε χαμπάρι τι συμβαίνει. Κανείς δεν πρόκειται να τους πειράξει.

Βολεύει φυσικά και την Κυβέρνηση. Με το να μη γίνεται καμία αστυνομική παρέμβαση, θεωρεί -λανθασμένα- ότι περιορίζει τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί αυταρχική. Το ότι κάνει λάθος φάνηκε από την κλιμάκωση του μεμονωμένου περιστατικού στη Νέα Σμύρνη. Η αντιπολίτευση έχει στόχο να δημιουργεί εντυπώσεις περί αστυνομικού κράτους και θα το κάνει ακόμη και αν οι αστυνομικοί δεν ξαναεμφανιστούν ποτέ. 

Αντίθετα, κινδυνεύει να εξοργίσει τα μάλα τους νομοταγείς πολίτες που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να καταστρέφονται. Όπως οι επιχειρηματίες της εστίασης που βλέπουν έξω από τα κλειστά μαγαζιά τους να γίνεται πάρτι. Εξοργίζει τους γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να μένουν σπίτι ενώ την ίδια ώρα μερίδα ανυπότακτων γονιών συνωστίζεται μαζί με τα βλαστάρια της σε κάθε πιθανό και απίθανο μέρος χωρίς καμία τήρηση των μέτρων. Εξοργίζει τους εμπόρους που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να καταστρέφονται την ίδια ώρα που πραγματοποιούνται -ανενόχλητα- πολυπληθείς πορείες, κυριολεκτικά σε κάθε γειτονιά. 

Στην Κυβέρνηση κάνουν το σταυρό τους, ελπίζοντας πως ο καλός καιρός θα κάνει σύντομα όλον αυτό τον εφιάλτη, μια απλή ανάμνηση. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει αν διαψευσθούν οι προσδοκίες τους. Η παράλογη αυτή πολιτική που ακολουθούν, φυσικά τους εκθέτει. Η μπάλα παίρνει ακόμη και εκείνους τους υπουργούς, οι οποίοι πασχίζουν για να λειτουργήσει ρολόι το υπόλοιπο κράτος. Ένας προφανής τέτοιος είναι ο Πιερρακάκης και ένας ακόμη ο Σκέρτσος. Το φταίξιμο ωστόσο δεν μπορεί να το ρίξει κανείς μόνο στον Χρυσοχοϊδη. Προφανώς είναι πολιτικά υπεύθυνος για το μπάχαλο, όμως καθώς μιλάμε για την προστασία της δημόσιας υγείας, η ευθύνη ανήκει συνολικά στην Κυβέρνηση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι οδηγίες που είχε λάβει ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν διαφορετικές και απλώς τις αγνόησε. 

Αν επιβεβαιωθεί η προσδοκία της Κυβέρνησης, όσα προαναφέρθηκαν θα έχουν μικρή σημασία. Το “μεγάλο ελληνικό καλοκαίρι” θα σβήσει κάθε γκρίνια και κάθε απογοήτευση. Αν όμως τις επόμενες εβδομάδες, η κατάσταση επιδεινωθεί και το σύστημα υγείας δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες, τότε το σενάριο για την Κυβέρνηση θα γίνει εφιαλτικό. Η χαλάρωση των μέτρων που ούτως η άλλως δεν εφαρμόζονται, μπορεί να εκτινάξει τα κρούσματα. 

Οι πολίτες, αυτοί οι ίδιοι “που δεν αντέχουν επειδή κουράστηκαν”, θα επιρρίψουν τις ευθύνες στην Κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση θα θεωρήσει -εκ του αποτελέσματος- ότι το σχέδιο απέτυχε. Τελικά δεν θα έχει καμία σημασία αν πήγαμε καλά σε νούμερα, στατιστικές ή προγραμματισμό. Βρισκόμαστε -θεωρητικά- στην ουρά του γάιδαρου (ή της καμήλας αν το προτιμάτε στα αγγλικά) αλλά ο κίνδυνος είναι ο ίδιος ακριβώς, ίσως και μεγαλύτερος. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα και τελικά αυτό που θα μείνει είναι η εντύπωση μιας χώρας που πνίγεται από τον κορωνοϊό, την ώρα που οι υπόλοιποι διασκεδάζουν την ελευθερία τους.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα