Η επόμενη μέρα στην Ευρώπη, μετά την επιδρομή του κορωνοϊού, μπορεί να σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα ή να είναι η αρχή του τέλους, ανάλογα με τις αποφάσεις που θα ληφθούν τώρα για την αντιμετώπιση της επερχόμενης κρίσης.
Είναι ήδη φανερό ότι η Ευρώπη όπως την ξέραμε – με την Γερμανία σε ηγετικό ρόλο να επιβάλει αποφάσεις – πνέει τα λοίσθια. Οι δραματικές συνέπειες του κορωνοϊού φέρνουν τις χώρες που αποτελούν βασικούς πυλώνες της ΕΕ (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία) σε τόσο δυσχερή θέση που είναι πια πρακτικά αδύνατο να συνεχίσουν να αποδέχονται τη συμμετοχή τους σε μια ένωση στην οποία τις κρίσιμες αποφάσεις τις καθορίζουν τα συμφέροντα της Γερμανίας και ενός μικρού αριθμού χωρών που κινούνται στην ίδια λογική με το Βερολίνο, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φινλανδία.
Η σύγκρουση, που αφορά στο αν τελικά θα εκδοθούν τα λεγόμενα «κορωνο-ομόλογα» δεν είναι ιδεολογική, όπως πάνε να την εμφανίσουν ορισμένοι. Η αντίδραση της Γερμανίας περιλαμβάνει Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, της Αυστρίας σκληρούς δεξιούς, της Ολλανδίας Φιλελεύθερους, της Φινλανδίας Σοσιαλιστές.
Η δημοσιονομική χαλάρωση που αποφασίστηκε, δηλαδή η δυνατότητα που έχει πλέον κάθε χώρα να ξοδέψει όσα θέλει για να αντιμετωπίσει την πανδημία και τις συνέπειες της στην Οικονομία της, θα δημιουργήσει νέα, πρόσθετα χρέη. Μόνο που αυτά δεν θα είναι συνολικά, θα προστεθούν στο ήδη υπάρχον χρέος κάθε χώρας.
Ενδεικτικά, το χρέος της Ελλάδας βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ ενώ της Γερμανίας μόλις στο 60%. Μπορεί, λοιπόν, τώρα να ξοδεύουμε όλοι λόγω κορωνοϊού, αλλά μετά δεν θα μείνουμε όλοι με τα ίδια χρέη.
Τι ζητούν η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελλάδα και άλλες χώρες, με την καθαρή στήριξη του Μακρόν, που διεκδικεί πλέον ηγετικό ρόλο έναντι της Μέρκελ; Να εκδώσει η ΕΚΤ ένα ομόλογο τα έσοδα του οποίου θα χρηματοδοτήσουν τα επιπλέον χρέη που θα δημιουργήσει η κρίση του κορωνοϊού.
Γιατί αντιδρά η Μέρκελ; Αν η Γερμανία συμμετέχει στο ευρωομόλογο, η πρόσβαση στις διεθνείς αγορές θα είναι με καλύτερους όρους. Το Βερολίνο όμως δε θέλει να «χαρίσει» σε όλους τους Ευρωπαίους την πλεονεκτική θέση που έχει στις διεθνείς αγορές λόγω του περιορισμένου και ελεγχόμενου χρέους του.
Αυτή τη φορά η Γερμανία θα δυσκολευτεί πολύ να επιβάλει την άποψή της. Η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή – όπως φάνηκε κι από το ναυάγιο στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής – αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο να αφεθούν μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες στο έλεος του κορωνοϊού χωρίς να κινδυνεύσει το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Φαίνεται πως ο κορωνοϊός δεν απειλεί μόνο τη ζωή πολλών Ευρωπαίων πολιτών αλλά και το ίδιο το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης.
