Η προχειρότητα, με την οποία αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει άπαντα τα ζητήματα που άπτονται της σφαίρας ευθύνης της, δηλαδή εκείνα που ακουμπούν τις κατευθυντήριες γραμμές της σύνολης κυβερνητικής πολιτικής, είναι γνωστή τοις πάσι.
Εσχάτως πιστοποιήσαμε μετά βεβαιότητας και την προχειρότητα που τη διακρίνει ακόμα και σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα, όπως είναι το διαχρονικό πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων.
Το έσχατο της ανακάλυψης οφείλεται στο γεγονός της σταδιακής αποκάλυψης των εγγενών αδυναμιών που περιλαμβάνονται στις διατάξεις της Συνθήκης των Πρεσπών, σε συνδυασμό με την απροθυμία των γειτόνων μας να εφαρμόσουν το υποτιθέμενο «πνεύμα» της Συνθήκης.
Οι επιγραφές «Macedonia timeless» στη διεθνή έκθεση τουρισμού στο Βερολίνο – στην ίδια έκθεση που, ειρήσθω εν παρόδω, η… Κουντουρά βραβεύτηκε ως η καλύτερη Υπουργός Τουρισμού (!) – αλλά και το τελευταίο θέμα που έχει ανακύψει με τα «Μακεδονικά κρασιά», είναι μόνο δύο παραδείγματα του κυκεώνα που μας έμπλεξε αυτή η κυβέρνηση, μόνο και μόνο για να φανεί ως η «σταθερή υπερδύναμη των Βαλκανίων» και άλλα παρόμοια φαιδρά. Όπως μας δείχνουν οι δύο αυτές περιπτώσεις, η Ελλάδα θα καλείται κάθε φορά να διαπραγματευτεί επί ζητημάτων που μέχρι χθες θεωρούνταν κεκτημένα, όπως το γεγονός πως το κρασί που παράγεται στη Μακεδονία, λέγεται μακεδονικό και προστατεύεται πανευρωπαϊκά ως τέτοιο.
Οι λόγοι για αυτό είναι δύο: Ο πρώτος αφορά στη βιασύνη ή αδυναμία της κυβέρνησης να εντάξει στα πλαίσια της Συμφωνίας την επίλυση των ζητημάτων των εμπορικών ονομασιών, μεταθέτοντάς τη για το μέλλον. Ο δεύτερος αφορά στην αδιαφορία της κυβέρνησης να εξασφαλίσει την εσωτερική διακομματική σύμπνοια και να επιβάλει στον Ζάεφ να κάνει το ίδιο.
Τι αποτελέσματα θα έχει αυτό για το μέλλον της Συμφωνίας; Κατά πρώτον, ήδη το τελευταίο διάστημα ο Πρόεδρος Ιβάνοφ απέπεμψε τρία νομοθετήματα που είχαν να κάνουν με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο νέος Πρόεδρος που θα αναλάβει στις 12 Μαΐου, εάν προέρχεται (πάλι) από το αντιπολιτευόμενο VMRO, είναι πολύ πιθανό να διατηρήσει την ίδια σκληρή στάση. Και μετά, οι βουλευτικές εκλογές του 2020, που αν επικρατήσει (πάλι) το VMRO και (αυτή τη φορά) καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε οι κοινές φωτογραφίες των πρωθυπουργών των δύο χωρών αδυνατώ να πιστέψω πως θα έχουν αυτά τα υπερμεγέθη χαμόγελα των Τσίπρα-Ζάεφ.
Αν το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι στη βάση των πολιτών των Σκοπίων που φυσικά στις συζητήσεις τους και στις εμπορικές τους συναλλαγές χρησιμοποιούν το όνομα «Μακεδονία», χωρίς κανένα προσδιορισμό, σε λίγο καιρό αυτό είναι πολύ πιθανό να μεταφερθεί «προς τα πάνω» και να πνίξει όποια καλή πρόθεση υφίσταται σήμερα στα ανώτερα ηγετικά κλιμάκια.
Μπορεί η Ελλάδα να αποφύγει τα αδιέξοδα της συμφωνίας; Το άρθρο 8 του Νόμου 4588/2019, που κύρωσε τη Συμφωνία των Πρεσπών αναφέρει ότι τα Σκόπια, μέσα σε 6 μήνες, θα πρέπει να λύσουν όλα τα ζητήματα που υφίστανται σχετικά με μνημεία, σύμβολα κλπ. Σε κάθε, όμως, περίπτωση, όπως αναφέρει το άρθρο 2, έχουμε εκ προοιμίου συμφωνήσει και μάλιστα πριν μάθουμε εάν οι σκοπιανοί θα κάνουν όλα όσα πρέπει, ότι δεν θα αντιταχθούμε στην ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλο ένα διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας μας καμένο στο βωμό της ανικανότητάς τους. Τι μας μένει; Μόνο το άρθρο 19 της Συμφωνίας και το Διεθνές Δικαστήριο για ζητήματα ερμηνείας.
Είναι λυπηρό, αλλά μάλλον μονόδρομος, να αναζητήσουμε κάθε, νομικό και μη, παράθυρο, προκειμένου να ακυρώσουμε μία Διεθνή Συμφωνία της χώρας, που η καθημερινότητα εξοβέλισε και η κοινή, αλλά και η ιστορική λογική αποκρούουν. Τα μεγάλα προβλήματα είναι ότι η ανικανότητα και τα διαπραγματευτικά ελλείμματα αυτής της κυβέρνησης θα ακολουθούν για καιρό ακόμα τις επόμενες, βάζοντας αναχώματα σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η περιοχή και δεν είναι άλλο από μία Ελλάδα ισχυρή, μία Ελλάδα παράγοντα σταθερότητας της περιοχής.
Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και αυτό πρέπει να πετύχουμε. Χωρίς ανεφάρμοστες και επιζήμιες συμφωνίες.
