Τον Ιανουάριο του 2016 η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, δήλωνε με αφορμή την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ: «με τις απόψεις του κ. Μητσοτάκη μάς χωρίζει άβυσσος». Τι τραγική ειρωνεία;
Πέντε χρόνια μετά, ο κ. Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός της χώρας και η κ. Γεννηματά είναι πρόεδρος του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, του Κινήματος Αλλαγής. Στις τελευταίες εκλογές η ΝΔ έλαβε 39,85% και το ΚΙΝΑΛ 8,10%.
Υπάρχει, όμως, μια σημείωση πριν φτάσουμε στις εθνικές εκλογές του 2019. Συγκεκριμένα, την 1η Ιουνίου του 2019 η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ανακοίνωσε στον Ευάγγελο Βενιζέλο πως δεν θα είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, με τον ίδιο τον Ευ.Βενιζέλο να αναφέρει πως η πρόεδρος του διεμήνυσε ότι «έχουν αισθητές διαφορές στην πολιτική τους γραμμή και αντίληψη». Η μη τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου ερμηνεύτηκε από αρκετούς πως ήταν ένα χτύπημα προς την «δεξιά πτέρυγα» του κόμματος.
Πριν λίγες ημέρες ήρθε και νέο «χτύπημα». Ο επί 5,5 χρόνια κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, και συμπτωματικά υποψήφιος για την ηγεσία αλλά και «διαφορετικών αντιλήψεων», Ανδρέας Λοβέρδος, θεωρήθηκε πως πρόσφερε για αρκετά χρόνια από αυτή την θέση. Οι δημοσιογραφικές πένες ( ή τα πληκτρολόγια) έγραψαν για «καθαίρεση» του εσωκομματικού «δεξιού» αντιπάλου, ενώ στη Χαριλάου Τρικούπη έκαναν λόγο για «αξιοποίηση όλων των στελεχών του κινήματος». Όλα αυτά όμως είναι παρελθόν, θα πει κανείς, και ενδεχομένως να κουράζουν.
Μετά από πέντε χρόνια λοιπόν από την αξιομνημόνευτη φράση περί «αβύσσου» και μετά από έναν χρόνο εσωκομματικών «αξιοποιήσεων», ήρθε η δημοσκόπηση της Metron Analysis, όπου φαίνεται πως οι ψηφοφόροι έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις με την ηγεσία. Ειδικότερα, στην ερώτηση «Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του μέχρι στιγμής ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης; Θετική ή αρνητική;», το 92% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ έχει θετική άποψη, με την υποσημείωση ότι στην ίδια ερώτηση οι ψηφοφόροι της ΝΔ έχουν θετική γνώμη σε ποσοστό 88%(ναι, μικρότερο ποσοστό!).
Δύο συμπεράσματα μπορούν να προκύψουν από αυτή την έρευνα, σε συνδυασμό πάντοτε και με την συνολική δημοσκοπική στασιμότητα του κόμματος: α)Η κ. Γεννηματά μετά από 6 χρόνια ηγεσίας σε ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, ΚΙΝΑΛ έχει αποτύχει να ανακόψει την φυγή ή την τάση προς τα δεξιά , β)Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δεν έχει ξεκάθαρη εικόνα του εκλογικού της σώματος. Μπορεί να ισχύουν και τα δύο σενάρια, μπορεί και μόνο το ένα.
Δυστυχώς για την Δημοκρατική Παράταξη, η σημερινή εικόνα του ΚΙΝΑΛ θυμίζει την εικόνα που παρουσίαζε το Ποτάμι το 2016. Βέβαια, στο Ποτάμι δεν χρειάστηκε καν δημοσκόπηση για το τι γνώμη είχαν οι ψηφοφόροι του για τον κ. Μητσοτάκη. Μια επίσκεψη στο 2ο συνέδριο του Ποταμιού το 2016, αρκούσε να καταλάβει κανείς, από το θερμότατο χειροκρότημα των συνέδρων, τι ποσοστό αποδοχής είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως είναι γνωστό, το Ποτάμι από το 2016 κ.ε. άρχισε να «ξηλώνεται», με το ένα με το άλλο στέλεχος να καταλήγει, τυχαία, στη ΝΔ, φτάνοντας στο σήμερα όπου 3 πρώην στελέχη του είναι στο κυβερνητικό σχήμα, ενώ πολλοί είναι αυτοί, γνωστοί και άγνωστοι, που έχουν ενταχθεί στο σύστημα συνεργατών της συντηρητικής κυβέρνησης.
Πράγματι, δεν έχουν ακόμη εκδηλωθεί τάσεις φυγής από τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ, όπως συνέβη στο Ποτάμι. Ωστόσο, όταν υπάρχουν τέτοιες αντιφάσεις μεταξύ ηγεσίας και ψηφοφόρων, όταν στο κόμμα προσδίδεται η ταυτότητα «ΚΚΕ του Κέντρου» λόγω της χρόνιας εκλογικής και δημοσκοπικής στασιμότητας, όταν το ΚΙΝΑΛ έχει εσωτερική προεκλογική περίοδο, με ευθύνη της κ. Γεννηματά, για τους επόμενους 10-13 μήνες, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δεν θα προκύψουν διασπαστικές κινήσεις ή αποχωρήσεις δυσαρεστημένων ή δεξιόστροφων στελεχών.
Η αλλαγή προσώπων, η οποία πλέον κρίνεται αναγκαία, δεν είναι πανάκεια για την εικόνα ενός κόμματος. Η αλλαγή στρατηγικής είναι πρωτευούσης σημασίας και οφείλει να το καταλάβει η τωρινή ηγεσία και όποιος άλλος αναλάβει στο εγγύς μέλλον. Αν δεν το καταλάβουν, τότε η πραγματικότητα θα τους ξεπεράσει.
Οι ψηφοφόροι του Κέντρου ψάχνουν απεγνωσμένα για λύσεις. Αν δεν τους τις δώσεις, είναι δεδομένο πως θα τις αναζητήσουν αλλού.
Είναι αλήθεια πως δεν είναι λύση η προσφυγή προς τη συντηρητική παράταξη, αλλά η σύγχυση και η απογοήτευση στο κεντρώο- κεντροαριστερό ακροατήριο είναι στα όρια τους, και διοικούντες και κρατούντες πρέπει να το αντιληφθούν πριν να είναι πολύ αργά για τον χώρο.
Ημέρες «Ποταμιού» στο ΚΙΝΑΛ
