Me too και πολιτικό σκηνικό

29 mins read

Η βιβλιογραφία μας λέει πως η εμπιστοσύνη είναι μια έννοια η οποία χτίζεται κυρίως μέσω δύο οδών. Η πρώτη οδός είναι αυτή της ικανότητας, της επάρκειας.

Δείχνεις, με πράξεις ή/και λόγια, πως έχεις τις ικανότητες να φέρεις κάτι εις πέρας και έτσι ο εντολέας σε εμπιστεύεται για τη δουλειά. Η δεύτερη οδός είναι αυτή της ακεραιότητας του χαρακτήρα, της καλοσύνης, της θέλησης να βοηθήσεις. Δείχνεις δηλαδή ενδιαφέρον, πως είσαι διατεθειμένος να βοηθήσεις, πως νοιάζεσαι και έτσι ο εντολέας σου αναθέτει το έργο. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους οργανισμούς, τις διαπροσωπικές σχέσεις και προφανώς και στην πολιτική.

Η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ ενός πολιτικού και του εκλογικού κοινού βασίζεται κυρίως σε έναν από τους δύο δρόμους που περιέγραψα περιληπτικά. Οι ψηφοφόροι μέσω πρωτογενών ή δευτερογενών αλληλεπιδράσεων με τον πολιτικό σχηματίζουν άποψη για το εάν είναι ικανός για τη δουλειά για την οποία είναι υποψήφιος και εάν νοιάζεται για αυτούς και για να την φέρει εις πέρας σωστά. Σε κάθε εποχή και εκλογική αναμέτρηση η σημαντικότητα των δύο αυτών δρόμων μπορεί να διαφέρει για το εκλογικό κοινό.

Να δώσω μερικά παραδείγματα. Η Θάτσερ εξελέγη επειδή μεγάλη μερίδα του εκλογικού κοινού ήθελε κάποιον ικανό να διορθώσει την κατάσταση στη χώρα. Στην Ελλάδα το 2015, μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων ήθελε για πρωθυπουργό κάποιον που να νοιάζεται για αυτούς περισσότερο. Ο Τσίπρας είχε την κατάλληλη τοποθέτηση στην εκλογική αγορά. Τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα μετά το ίδιο εκλογικό σώμα αποφάσισε πως η χώρα χρειαζόταν κάποιον που να είναι ικανός να κάνει τη δουλειά. Ο Πρωθυπουργός είχε τη σωστή τοποθέτηση στην αγορά.

Όταν κάποιος είναι στην κυβέρνηση έχει δύο στόχους. Να κρατήσει υψηλά την εμπιστοσύνη που έχτισε, άρα να κάνει πράξεις που ενισχύουν την εμπιστοσύνη, και να καταφέρει να μη φύγει η σημαντικότητα του δρόμου πάνω στον οποίο έχτισε την εμπιστοσύνη από το μυαλό του εκλογικού κοινού που τον εξέλεξε. Δηλαδή εάν κάποιος έχτισε την εμπιστοσύνη με το εκλογικό κοινό επάνω στην ικανότητα δε θέλει η σημαντικότητα της ικανότητας να πέσει και να ανέβει αυτή τη καλοσύνης/ακεραιότητας καθώς αυτό τον καθιστά μη σχετικό με τα θέλω του εκλογικού σώματος. Άρα πρέπει με τις πράξεις του να κρατήσει τη σημαντικότητα της ικανότητας υψηλά. Καλό παράδειγμα για αυτό είναι ο Μπιλ Κλίντον. Εξελέγη βασισμένος στην ικανότητα του να «σπρώξει» την οικονομία της χώρας. Το σκάνδαλο με τη Μόνικα Λεβίνσκι χτύπησε την ακεραιότητά του χαρακτήρα του. Επειδή όμως η εμπιστοσύνη ήταν χτισμένη στην ικανότητα του και η σημαντικότητα της ικανότητας ήταν υψηλή δεν επηρεάστηκε εκλογικά από αυτό.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά θα με ρωτήσετε. Διότι το ελληνικό κίνημα me too αρχίζει και παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Όλο και πιο πολλά περιστατικά έρχονται στην επικαιρότητα και μοιάζει να παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας. Επειδή είναι σημαντικό αλλά και επειδή «πουλάει» τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το «σπρώχνουν» όλο και περισσότερο. Την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση προσπαθεί, έστω και εμμέσως, να συνδέσει κάποιες περιπτώσεις με την κυβέρνηση. Και τι σημασία έχει αυτό θα μου πείτε. Ενδεχομένως μεγάλη, διότι εάν αυτό συνεχιστεί και περισσότεροι γνωστοί από διάφορους χώρους με υψηλές θέσεις φανούν ως ενδεχόμενοι θύτες (όπως ήδη γίνεται) και ιδιαίτερα εάν και άλλες περιπτώσεις συνδεθούν, με οποιονδήποτε τρόπο, από την αντιπολίτευση με την κυβέρνηση τότε υπάρχει ενδεχόμενο, σε συνδυασμό με μία οικονομική στασιμότητα λόγω κορωνοϊού, να ανέβει πολύ η σημαντικότητα της ακεραιότητας/καλοσύνης για το εκλογικό σώμα. Δηλαδή, υπάρχει περίπτωση μια σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος να σκεφτεί: «δε με ενδιαφέρει τόσο πολύ να επιλέξω τον πιο ικανό για τη δουλειά αλλά κάποιον σχετικά καλό αλλά να νοιάζεται για εμάς». Αυτό θα έριχνε πέτρα στην παγωμένη λίμνη των ποσοστών των κομμάτων καθώς η καλοσύνη και το «νοιάζομαι» στο μυαλό αρκετών ψηφοφόρων συνδέεται με την αριστερά. Μπορεί δηλαδή οι διαστάσεις που ενδεχομένως πάρει το me too κίνημα να καταστήσει μη σχετική (για μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων) την τοποθέτηση του Πρωθυπουργού ως «κυβέρνηση ικανή να δώσει λύσεις και να σπρώξει την οικονομία». Δεν το θεωρώ το επικρατέστερο σενάριο, είναι όμως κάτι που ήδη προσπαθεί η αντιπολίτευση μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια να επαναφέρει το λαϊκίστικο «εμείς και αυτοί» στην κρίση του κορωνοϊού.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα