Το θέατρο του παραλόγου που ζούμε με αφορμή τον εορτασμό των Θεοφανείων, αποκαλύπτει πόσο δρόμο έχουμε ακόμη να διανύσουμε για να γίνουμε μια «κανονική» χώρα με όρους πραγματικής δημοκρατίας, ισονομίας και πλήρους σεβασμού των δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση αποφάσισε – κατόπιν εισηγήσεων των ειδικών – να κάνει ένα καθολικό λοκντάνουν μετά την Πρωτοχρονιά, προκειμένου να μειωθεί δραστικά η διασπορά του κορωνοϊού. Εύλογα, αφού μιλάμε για γενικό λοκντάουν, αποφασίστηκε να μη λειτουργήσουν και οι εκκλησίες τα Φώτα, ακόμη και με την παρουσία περιορισμένου αριθμού πιστών, όπως λειτούργησαν τα Χριστούγεννα και του Αγίου Βασιλείου. Κακώς η κυβέρνηση δεν ζήτησε προκαταβολικά τη συγκατάθεσή του Αρχιεπισκόπου, σε ένα πνεύμα συναίνεσης που είχε ούτως ή άλλως επιτευχθεί το τελευταίο διάστημα. Καλώς όμως αποφάσισε να εφαρμόσει το νόμο και επομένως να μην επιτρέψει την προσέλευση πιστών στις εκκλησίες.
Από την ώρα που η Εκκλησία, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, αρνείται να εφαρμόσει το νόμο κλείνοντας τις εκκλησίες, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αναγκαστική εφαρμογή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έλα όμως που αυτή η εφαρμογή δεν πρόκειται να συμβεί ανήμερα των Θεοφανείων! Για να είμαστε ακριβείς: Αν κάποιος βγει αύριο για οιονδήποτε λόγο που δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς που αναγράφονται στους επιτρεπόμενους (που συνοδεύονται από τον αντίστοιχο κωδικό στο SMS που αποστέλλεται από τα κινητά τηλέφωνα) κατά πάσα πιθανότητα θα πληρώσει πρόστιμο.
Εάν βγει για να πάει στην Εκκλησία – στέλνοντας προφανώς μήνυμα ότι πάει κάπου αλλού – θα ακούσει… ηχητικό μήνυμα από τους αστυνομικούς που θα περιπολούν έξω από τις εκκλησίες και μόνο «σε ακραία περίπτωση» θα πληρώσει πρόστιμο! Ποια μπορεί άραγε να κριθεί ως «ακραία περίπτωση» και ποια όχι; Ρητορικό το ερώτημα. Γιατί, προφανώς, στην Ελλάδα το 2021 υπάρχουν τουλάχιστον δυο κατηγορίες πολιτών για τους οποίους ισχύουν προνομιακοί κανόνες μεταχείρισης. Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που προσέρχονται σε κομματικές εκδηλώσεις.
Όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε στις 17 Νοεμβρίου, όσοι πήγαν σε κομματικές συγκεντρώσεις για τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου εν μέσω λοκντάνουν, το έπραξαν ανενόχλητοι, στέλνοντας μάλιστα επισήμως ψεύτικο μήνυμα ότι πάνε σε νοσοκομείο! Τραγική ειρωνεία, μια και κάποιοι έστελναν την ίδια ώρα πραγματικά το ίδιο μήνυμα για να πάνε όντως στο νοσοκομείο… Η δεύτερη κατηγορία είναι οι πιστοί, ανάμεσά τους και κάποιοι πιστοί στο Θεό που ταυτόχρονα όμως είναι και άπιστοι στην Επιστήμη.
Όπως θα έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε στα Θεοφάνεια, θα έχουν και αυτοί ένα άτυπο «ελευθέρας» το οποίο θα βρει απέναντί του το πολύ κανένα μεγάφωνο…
Παρόλο που η Εκκλησία δεν είναι μαγαζί για να ανοιγοκλείνει, αλλά θεσμός του κράτους που έχει τον σεβασμό όλων, ο συνωστισμός έχει τις ίδιες συνέπειες για όλους. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τώρα τι συνέβη στη Θεσσαλονίκη μετά την εορτή του Αγίου Δημητρίου, για να συμπεράνουμε το αυτονόητο, ότι ο κορωνοϊός δεν κάνει διάκριση μεταξύ πιστών και μη, είναι μάλλον χάσιμο χρόνου. Αυτό που κρατάμε είναι ότι η Ελλάδα ήταν, είναι και παραμένει μια παράξενη χώρα. Μια χώρα στην οποία χρειάστηκε πρωθυπουργική παρέμβαση για να σταματήσουν να εμβολιάζονται πρώτοι και καλύτεροι και καμαρωτοί οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Μια χώρα στην οποία τα Κόμματα και η Εκκλησία διεκδικούν και πετυχαίνουν ειδική μεταχείριση. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν…
Η Ελλάδα, μια παράξενη χώρα εν μέσω πανδημίας…
