Η Κυβέρνηση φέρνει σήμερα στη Βουλή τροπολογία, με την οποία αποπειράται να κρατήσει «ζωντανή» τη ΛΑΡΚΟ για το επόμενο οκτάμηνο με πρόθεση να προχωρήσει σε εκκαθάριση εν λειτουργία.
Πρόκειται για μια αποστολή «καμικάζι», δεδομένου ότι η εταιρεία παραγωγής νικελίου είναι ζημιογόνος, χρωστάει και επιπλέον η ΔΕΗ έχει ενημερώσει ότι θα της κόψει την παροχή ρεύματος, κάτι που σημαίνει άμεσο λουκέτο. Η με οποιονδήποτε τρόπο ενίσχυση της κάθ έξιν ζημιογόνου επιχειρήσεως εννοείται ότι απαγορεύεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όποτε τα περιθώρια στενεύουν.
Η Κυβέρνηση λοιπόν αναζητά τη φιλοσοφική λίθο που θα μετατρέψει την επιχείρηση σε βιώσιμη και ταυτόχρονα οι πιστωτές της θα ανακτήσουν μερικά ή το σύνολο των χρωστούμενων. Αυτό θα είναι δύσκολο δεδομένου ότι η ΛΑΡΚΟ πουλάει το νικέλιο σε τιμή χαμηλότερη του κόστους παραγωγής. Μεγάλη συμμετοχή σε αυτό το παράδοξο έχει το κόστος εργασίας. Οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ είναι πολλοί και ακριβοπληρωμένοι.
Χωρίς καμία εγγύηση ότι το σχέδιο της κυβέρνησης θα πετύχει, είναι η τελευταία απόπειρα να μην κλείσει εντελώς η εταιρεία. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτούνται μερικές αλλαγές, μεταξύ των οποίων και περικοπές στους μισθούς. Αυτό το τελευταίο είναι κόκκινο πανί για τους συνδικαλιστές, οι οποίοι παραδοσιακά θέλουν «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Όλα τα «στοιχήματα» είναι εναντίον τους. Έχουν μόνο πολιτική στήριξη από την αντιπολίτευση και ίσως από κάποιους εντός της Κυβέρνησης;
