Πέρυσι το καλοκαίρι είχε γίνει γνωστό πως στο Κορακοχώρι Ηλείας θα διοργανωνόταν μια «φθινοπωρινή σύναξη εκσυγχρονιστών» και πολλοί ήταν αυτοί που περίμεναν, μήπως «προέκυπτε» κάτι από αυτή τη συνάντηση.
Αφορμή για αυτή την σύναξη αποτέλεσε η παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Γ. Βούλγαρη, όπου Σημίτης, Βενιζέλος και Αλιβιζάτος ήταν τρεις εκ των κεντρικών σχολιαστών του βιβλίου, με αρκετά γνωστά στελέχη από το λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό μπλοκ» να είναι παρόντες.
Εννέα μήνες μετά την εκδήλωση και έντεκα μήνες μετά την διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, παραμένει ένα ερώτημα: τι έχει απογίνει ο χώρος που καταλάμβανε το Κέντρο και την Κεντροαριστερά, ο χώρος που συνετρίβη εκλογικά το 2012;
Δεν στράφηκε, εν μία νυκτί, το εκλογικό κοινό της Δημοκρατικής Παράταξης ούτε στην «ριζοσπαστική Αριστερά» ούτε στον «συντηρητικό φιλελευθερισμό». Ο κόσμος έπαψε να βλέπει ως χώρο ιδεολογικής έκφρασης και διακριτών πολιτικών, από την Αριστερά και την Δεξιά, την Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, με αποτέλεσμα να στραφεί είτε σε κακέκτυπα είτε να αποστασιοποιηθεί ακόμα και από ένα από τα ιερότερα δικαιώματα της Δημοκρατίας, το «εκλέγειν».
Έφταιξαν μόνο οι πολιτικές; Ενδεχομένως όχι. Ίσως έφταιξε και η αυτοθυσία μιας και μόνο παράταξης απέναντι στον κυκεώνα των μνημονίων, όπου η κριτική ήταν σφοδρή εκ δεξιών και εξ αριστερών όπου υπήρχαν οι υποσχέσεις, σε πλατείες και σε μέγαρα, περί «άλλων δρόμων» και «εναλλακτικών πολιτικών».
Ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς κατακερματίστηκε και η εκλογική πτώση, ίσως και μιζέρια, του συγκεκριμένου χώρου αντικατοπτριζόταν και στην άσχημη εικόνα που αντικρίζαμε είτε στο πολιτικό πεδίο είτε στην εθνική οικονομία, η οποία συνεχώς βάλτωνε.
Και τώρα τι κάνουμε; Περιμένουμε ένα πεφωτισμένο ηγέτη που θα «σαγηνεύσει» τα πλήθη και θα δημιουργήσει εκ βάθρων μια παράταξη του 35-40%; Μάλλον, ουτοπικό.
Η λύση είναι μια: να πιαστεί το νήμα από την τελευταία φυσιογνωμία της Δημοκρατικής Παράταξης. Και αυτή η φυσιογνωμία παρέπεμπε στον εκσυγχρονισμό, την πράσινη ανάπτυξη, την ψηφιοποίηση του δημοσίου, την εξωστρέφεια των πανεπιστήμιων, την θωράκιση του κοινωνικού κράτους.
Η «φθινοπωρινή σύναξη των εκσυγχρονιστών» το 2020 είναι μονόδρομος, ακόμα κι αν αυτή η σύναξη χρειαστεί να γίνει με ένα μικτό σχήμα λόγω συνθηκών, δηλαδή με του εκ του σύνεγγυς, αλλά και με εξ αποστάσεως ομιλητές.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Δημοκρατική Παράταξη κατέρρευσε με την κρίση χρέους, αλλά μπορεί να επανέλθει με την επερχόμενη κρίση που προκαλεί η πανδημία, διότι σήμερα δεν μένει χώρος για τους λαϊκιστές. Πλέον απαιτείται πολιτική υπευθυνότητα.
