Από την Οδό Ονείρων στην Ελλάδα της προσδοκίας

26 mins read

(To άρθρο αυτό γράφτηκε μετά από μια ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην επαρχία και την εικόνα κάποιων μεγαλύτερων φίλων της ΝΔ που είδα εκεί)
Είναι ήδη πάνω από 50 χρόνια από τότε που ο Μάνος Χατζηδάκις ανέβασε την παράσταση «Οδός Ονείρων». Ένα έργο που ξεπέρασε τα όρια του χρόνου για τις μουσικές, τους στίχους και τους συμβολισμούς του και έγινε η ανάμνηση μιας ολόκληρης εποχής. Ήταν η εποχή της Ελλάδας των γονιών μας, που μέσα από πολύ δύσκολες δοκιμασίες, μέσα από πολέμους, φτώχεια και πολιτικά πάθη μάθαινε από την αρχή να ονειρεύεται. Η «Οδός Ονείρων» ήταν και μένει «ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους». Κι ο Χατζηδάκις, αθεράπευτα πιστός σ’ αυτόν τον δρόμο, ξαγρυπνούσε για να αφουγκραστεί τα όνειρα των κατοίκων του, να μαζέψει τα καινούρια όνειρα και να τα φυλάξει και να τα ξαναδώσει πίσω σαν όμορφες μουσικές.
Η Ελλάδα εκείνη, έστω κι αν κουβαλούσε πολλά βάρη, έκανε πολλά από τα όνειρά της πραγματικότητα. Και μέσα από τις επιτυχίες των πρωταθλητών της έμαθε να γιορτάζει κοινές γιορτές.
Σήμερα, η «Οδός Ονείρων» κατοικείται από εκείνους που τότε ήταν νέοι άνθρωποι και παιδιά. Και από τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Όμως, στον δρόμο αυτό δεν κατοικούν πιά τα όνειρα των ανθρώπων, ούτε και οι προσδοκίες τους για το μέλλον. Κατοικεί η ανασφάλεια για το παρόν και ο φόβος για το μέλλον. Ζήσαμε όλοι, εν τω μεταξύ, μια δύσκολη εποχή που δοκίμασε και εξακολουθεί να δοκιμάζει σκληρά τις αντοχές και τις εφεδρείες μας. Και στον δρόμο όλοι γίναμε σκυθρωποί και βυθισμένοι στις σκέψεις και στα προβλήματά μας.
Στον καιρό αυτό, από τον δρόμο αυτόν πέρασαν πολλών λογιών προφήτες που ξεστόμισαν κάθε λογιών υποσχέσεις. Και, με τις οδηγίες τους, μάθαμε να τα βάζουμε ο ένας με τον άλλον, αν και ο δρόμος για τον οποίον μιλούσε ο Χατζηδάκις ήταν ένας δρόμος «απέραντα ευγενικός». Και ήδη αυτοί οι προφήτες, που «έσκιζαν τα μνημόνια» και μας πούλησαν την «ελπίδα», οι ίδιοι μας βάζουν ξανά να μιλάμε για ένα μνημόνιο ακόμα και, την ίδια ώρα, για να ξεχαστούμε μας βάζουν να σηκώνουμε το δάχτυλο ο ένας στον άλλο πάνω σε ψεύτικα ερωτήματα και διλήμματα.
Κι έτσι, δεν έχει πραγματική σημασία να μιλήσουμε γι’ όλα αυτά. Σημασία έχει να μην αφήσουμε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα να γίνει η παραίτηση από το μέλλον μας. Σημασία έχει σήμερα να απαντήσουμε καθαρά μόνο σε μία ερώτηση: υπάρχει μπροστά μας μιά επόμενη μέρα έξω από τις αυταπάτες που τόσο οικτρά γκρεμίζονται, που να μας περιλαμβάνει όλους και που πηγαίνοντας να την συναντήσουμε, έστω κι αν βρούμε δυσκολίες, μπορούμε να κάνουμε ξανά τον δρόμο εκείνο για τον οποίον μιλούσε ο Χατζηδάκις να μοιάζει πάλι με την «Οδό Ονείρων»;
Η απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση είναι πως, ναί, μπορούμε. Μπορούμε, πρώτα απ’ όλα, να κάνουμε τα λάθη μας, τα λάθη όλων μας, έναν οδηγό για το μέλλον μας. Γιατί για να φτάσουμε ως εδώ λάθη κάναμε όλοι. Όχι ίδια και όχι με το ίδιο βάρος και συνέπειες.
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να πιστέψουμε οριστικά, ότι αυτό που ζούμε σήμερα, τα μέτρα και τα εικονικά «αντίμετρα», η λογική των επιδομάτων και της ήσσονος προσπάθειας, είναι η νομοτέλεια.
Κι έπειτα, να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας. Να πιστέψουμε ότι εμείς οι Έλληνες μπορούμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο και να ανοίξουμε έναν νέο κύκλο δημιουργίας, που θα τροφοδοτήσει ξανά από την αρχή τις προσδοκίες και τα όνειρά μας. Να ανοιχτούμε ξανά στους ορίζοντες του κόσμου, να μάθουμε από τις κατακτήσεις ενός ανοιχτού κόσμου, να αξιοποιήσουμε τα δικά μας πλεονεκτήματα και να βάλουμε το φιλότιμο και τον ψυχισμό μας να δουλέψει για όφελός μας.
Υπάρχει μπροστά μας ένα μέλλον που μπορεί να κάνει πάλι τον δρόμο μας «Οδό Ονείρων». Αρκεί να αφήσουμε πίσω μας τους φόβους μας και όσους μας έπεισαν να τους ακολουθήσουμε και να πιστέψουμε ξανα στις δυνάμεις μας και στην αξιοπρέπειά μας. Να κάνουμε μια καινούρια συμφωνία αλήθειας με τον εαυτό μας, την αυτοπεποίθηση και το μέλλον μας.
Η Σοφία Ζαχαράκη είναι Aναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα