Τελικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι σταθερά ανίκανη. Όσο ανίκανη και επικίνδυνη αποδείχτηκε ως Κυβέρνηση και για αυτό τιμωρήθηκε σκληρά, τόσο ανίκανη και επικίνδυνη αποδεικνύεται και ως Αντιπολίτευση.
Μάλιστα μετά τις Εθνικές Εκλογές, χωρίς να έχει τολμήσει την στοιχειώδη αυτοκριτική, παρουσιάζει μια αντιπολιτευτική Πολιτική που χαρακτηρίζεται από την συνήθη κουτοπονηριά, ψευδολογία, αντιστροφή της πραγματικότητας και ανευθυνότητα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει την αδυναμία της να προσαρμοστεί στις νέες πολιτικές συνθήκες, δείχνει ανίκανη και για αυτό επικίνδυνη αφού το μόνο που έχει να κάνει είναι να επιτίθεται, να επιστρέφει στον ΣΥΡΙΖΑ ΤΟΥ 2009 και ακόμα πιο πριν.
Παίζει με την Προανακριτική Επιτροπή με πρωταγωνιστές τους Π. Πολάκη, Δ.Τζανακόπουλο, πολιτικό κολαούζο τον κύριο «είμαι και εγώ ΣΥΡΙΖΑ αν δεν το μάθατε» Γ. Ραγκούση και ασφαλώς υποβολέα και συντονιστή τον Α. Τσίπρα. Παίζει και παραποιεί την πραγματικότητα. Μας λέει ότι η Επιτροπή δεν θέλει να καλέσει το αφεντικό της NOVARTIS κ. Φρουζή, όταν η Επιτροπή τον έχει καλέσει και η κατάθεση θα είχε ολοκληρωθεί αν δεν υπήρχαν τα καραγκιοζιλίκια που παρακολουθήσαμε. Το λέει το Κόμμα που πάνω από δύο χρόνια δεν φρόντισε και για την ακρίβεια απέφυγε να καταθέσει ο εν λόγω κύριος. Είναι φανερό. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πέραν ότι βρίσκεται σε ιδεολογικό και πολιτικό κενό, φοβάται από τις εξελίξεις που μπορεί να υπάρχουν. Έχει σκελετούς στην ντουλάπα και αυτό δεν κρύβεται. Όλα θα φανούν όμως και σύντομα…
Την ίδια ώρα παίζει την θεατρική παράσταση «είμαστε ακτιβιστές» φανερώνοντας την άθλια τακτική του απέναντι στην μπαχαλοποίηση των Ελληνικών Πανεπιστημίων και τουλάχιστον την ανοχή του απέναντι σε καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, την δράση ομάδων στα Εξάρχεια και την αφωνία του απέναντι στην διαρκή γέννηση νέων παραφυάδων της Τρομοκρατίας. Άλλωστε πάνω από τέσσερα χρόνια στην Κυβέρνηση έδειξε δείγματα γραφής και αυτοαποκαλύφθηκε. Όταν ψήφιζαν τον Ν. Παρασκευόπουλου, όταν συλλάμβαναν τους Ρουβίκωνες και μετά τους πήγαιναν με ΤΑΧΙ σπίτι τους, όταν συζητούσαν με εκπροσώπους της Τρομοκρατίας για νομοθετικές ρυθμίσεις στο όνομα ενός περίεργου διαλόγου, αλλά και όταν τρέχοντας πριν αφήσουν την Εξουσία φρόντιζαν να κάνουν ρουσφέτια δια του Ποινικού Κώδικα στους μπαχαλάκηδες.
Έτσι και τώρα. Σιώπησε όταν η Αντιτρομοκρατική εξάρθρωνε την «Επαναστατική Αυτοάμυνα». Σφύριξε αδιάφορα όταν το υπόγειο του Οικονομικού Πανεπιστημίου βρήκαν όλα τα υλικά που χρειάζονται για μια έφοδο μπαχαλάκηδων. Σιώπησαν όταν η Σύγκλητος έκλεισε το Ίδρυμα και ενώ είχε προηγηθεί προπηλακισμός Πανεπιστημιακού. Αντίθετα άρχισαν τις καταγγελίες και τις ανοησίες όταν τα ΜΑΤ επενέβησαν επειδή κάποιοι άνοιξαν με επαναστατικό τσαμπουκά την Σχολή. Ανακάλυψαν τον κίνδυνο κανονικότητας (προσέξτε πολιτική σχιζοφρένεια η οποία οδηγεί στην ενοχοποίηση της λέξης «κανονικότητα»), είδαν τους ακροδεξιούς να έρχονται για να ποδοπατήσουν την Δημοκρατία!
Μιλάμε για γελοιότητες, αν δεν τα έλεγαν σοβαρά προσπαθώντας να μας πείσουν ότι ζούμε σ΄ένα Μεσαίωνα. Δυστυχώς όμως για αυτούς η κοινωνία έχει άλλη αντίληψη και άλλες προτεραιότητες. Η πλάκα έχει αρχή και τέλος. Οι άνθρωποι διακρίθηκαν ως κόμμα του ντόρου, του διχασμού και του ψέματος. Να πιάσει το ίδιο κόλπο δύο φορές; Δεν νομίζω. Αυτό που καταφέρνουν είναι να πείσουν, ότι ανίκανοι και επικίνδυνοι ήταν ως Κυβέρνηση, ανίκανοι και επικίνδυνοι αναδεικνύονται και ως Αντιπολίτευση.
