Η Πόλι Σαμσόν γράφει στον Guardian για το νέο της βιβλίο και την πηγή της έμπνευσής της, την Ύδρα.
Πριν δυο μήνες αποχαιρετούσε την Ύδρα, ήταν τότε που η Ελλάδα έμπαινε σε lockdown κλείνοντας τα σχολεία της χώρας, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο ακόμα ασχολούταν με την «ανοσία της αγέλης». «Εάν ήμουν ακόμα στο νησί θα έβγαινα σιγά σιγά από το lockdown στη λιακάδα ενός αψεγάδιαστου ελληνικού νησιού», γράφει στον βρετανικό Guardian η συγγραφέας Πόλι Σαμσόν, μιλώντας για το νέο της μυθιστόρημα «A Theatre of Dreamers», το οποίο εμπνέεται από τις έντονες ημέρες του Λέοναρντ Κοέν και των μποέμ φίλων του σε ένα νησί γεμάτο ζωντανά χρώματα και ιστορίες και αναπολεί τις μαγικές στιγμές που έχει περάσει και η ίδια στην Ύδρα, το νησί των ονειροπόλων, όπως το αποκαλεί στον τίτλο του κειμένου στο βρετανικό έντυπο.
«Την τελευταία φορά που έφυγα από την Ύδρα, πριν από μόλις δύο μήνες , προσπάθησα να μην ξεχάσω να ρίξω κάποια κέρματα στο λιμάνι από το πλοίο. Είναι μια δεισιδαιμονία που πήρα από την Ντίντι Κάμερον, ένας από τους αληθινούς χαρακτήρες του μυθιστορήματός του ‘A Theatre for Dreamers’, που πίστευε ότι θα εξασφάλιζε την επιστροφή της. Εκτός από μία ημέρα που δεν είχε κανένα νόμισμα στο χέρι της και, όπως μου είπε η εγγονή της, η Αλίκη, δεν επέστρεψε ποτέ στο νησί».
«Στην Ύδρα», περιγράφει η Βρετανή συγγραφέας, «οι κόκορες λαλούν όλη την νύχτα. Το πρωί χτυπούν οι καμπάνες. Αν και το νησί έχει μήκος μόλις 16 χιλιόμετρα και το μεγαλύτερο μέρος του είναι ακατοίκητο, υπάρχουν πάνω από 300 εκκλησίες, οι περισσότερες με καμπάνες, εκ των οποίων σχεδόν καμία δεν χτυπά όμορφα. Αλλά μετά από λίγο καιρό, συνηθίζεις να κοιμάσαι υπό τον ήχο τους. Καθώς κατεβαίνουμε στο λιμάνι της Ύδρας, την μοναδική πόλη του νησιού, το άρωμα των λευκών λουλουδιών είναι πανίσχυρο. Ο Κάτο, η μικρή αδέσποτη γάτα που μας έχει υιοθετήσει, πηδά από τον τοίχο απέναντι από το σούπερ μάρκετ και μας ακολουθεί στην πλατεία, όπου τα πορτοκάλια ωριμάζουν στα δέντρο γύρω από τις προτομές των μεγάλων ζωγράφων του νησιού».
Πηγή: AthensVoice.gr
