ΑρχικήΕξ απορρήτωνΤο μείζον και το όριο της ανοχής

Το μείζον και το όριο της ανοχής

Είναι πολλοί λογικοί και διόλου φανατικοί άνθρωποι που διερωτήθηκαν, χθες το πρωί, γιατί η οργανωμένη πολιτεία ανέχτηκε τους 200 του ΚΚΕ να κάνουν το δικό τους σόου έξω από το Μέγαρο Μουσικής και δεν έβρεξε πρόστιμα.

Ήταν, όπως μαθαίνω, μια σαφής πολιτική επιλογή. Η ΕΛ.ΑΣ. και συνακόλουθα το Μαξίμου επέλεξαν να ανεχτούν το χάπενινγκ του ΚΚΕ. Γνώριζαν, άλλωστε, στο Μαξίμου πως το ΚΚΕ θα έκανε κάτι ανάλογο της Πρωτομαγιάς, αλλά παιζόταν η έκταση κι η ένταση. Υπό αυτό το πρίσμα, επέλεξαν να μην κάνουν το ΚΚΕ ήρωες και να του δώσουν τη μικρή, συμβολική νίκη που πολιτικά χρειαζόταν. Το μείζον ήταν να μην γίνει πορεία και ποιος θα το θυμόταν, άλλωστε…

Φάνηκε, όμως, ότι το ΚΚΕ μας θεωρεί όλους κορόιδα και την οργανωμένη πολιτεία ανίκανη, γι’ αυτό αποφάσισε να κάνει δεύτερη πορεία το μεσημέρι, η οποία και, ευλόγως, διαλύθηκε. Αυτό, υπό προϋποθέσεις, θα ήταν αρκετό. Η ιστορία θα είχε τελειώσει και θα συνεχίζαμε τις ζωές μας. Η εμφάνιση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στον ΣΚΑΪ, όμως, δημιούργησε άλλο πρόβλημα. Ποσώς μας ενδιαφέρει, αν ο υπουργός τιμά το ΚΚΕ. Ποσώς μας ενδιαφέρει, αν το ΚΚΕ τον στενοχώρησε. Δεν είναι στη θέση αυτή γιατί τιμά το ΚΚΕ, αλλά για να εφαρμόζει τον νόμο.

Και μπορεί να επιλέγει ορισμένες φορές να μην τον εφαρμόζει κατά γράμμα, για να μην επέλθει έκρηξη, αλλά η σχεδόν…απολογία σε αυτόν που τον έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του γιατί δεν αντέχει να μην κάνει πορεία με 60 και 70 νεκρούς τη μέρα. Μπορώ να πω, δε, με σχετική ασφάλεια ότι η εμφάνιση του υπουργού το βράδυ προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη ενόχληση στη βάση της ΝΔ από το πρωινό χάπενινγκ…

Ο εξ απορρήτων