Όλα τα μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων που ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση είχαν λίγο έως πολύ προδιαγραφεί το προηγούμενο διάστημα, καθώς το οικονομικό επιτελείο έκανε τους τελευταίους υπολογισμούς. Αυτό για το οποίο υπήρχε διάχυτη ανησυχία, όμως, ήταν το κομμάτι της στήριξης της εργασίας, μιας και κάποια στιγμή θα έπρεπε να λήξει το καθεστώς αναστολής εργασίας.
Πλέον, συνεπώς, περνάμε στη φάση της επιδότησης της εργασίας. Θα είναι 100%; Όχι, αλλά και τα δημοσιονομικά περιθώρια του κράτους είναι πεπερασμένα. Πρακτικά και με την προϋπόθεση ότι δεν θα απολύουν κανέναν εργαζόμενο, οι εργοδότες θα μπορούν να απασχολούν έναν εργαζόμενο έως και στο 50% του ωραρίου του, ενώ το κράτος θα επιδοτεί ως και 60% του καθαρού μισθού του-αν αυτό είναι μικρότερο από τον κατώτατο μισθό, θα παίρνει όλη τη διαφορά από το κράτος.
Είναι ένα πρόγραμμα δαπανηρό, ύψους άνω των 800 εκ. ευρώ και θα φτάσει ως το τέλος Σεπτεμβρίου. Κάπου εδώ όμως φαίνεται η σημασία της «κακιάς Ευρώπης» και του περίφημου προγράμματος Sure, από το οποίο θα προκύψουν οι πόροι, έτσι ώστε να μην απολυθούν εργαζόμενοι που θα βρίσκονταν εκτός καθεστώτος προστασίας, μετά την άρση της αναστολής των συμβάσεών τους.
Αυτό, άλλωστε, είναι και το μείζον στοίχημα για την κυβέρνηση. Γιατί, αναπτυξιακή εκτίναξη το 2021 δεν μπορεί να κάνει καμία χώρα, στην οποία το ποσοστό ανεργίας θα έχει εκτιναχθεί, πολλώ, δε, σε άκρως παραγωγικά κομμάτια της οικονομικής της δραστηριότητας που αποφέρουν πολλά στο ΑΕΠ.
Ο εξ απορρήτων
