Η είδηση της χάραξης ΑΟΖ με την Ιταλία είναι ιστορικής σημασίας. Συζητείτο έντονα στο παρασκήνιο και σας είχα μεταφέρει ότι ειδικά η περίπτωση της Ιταλίας παίζει εξαιρετικά δυνατά (04/06). Οι διαπραγματεύσεις των τεχνικών κλιμακίων ήταν εντατικές, ως και αργά το βράδυ της Δευτέρας, αλλά οι διαφορές ήταν τεχνικές και όχι βαθιά ουσιαστικές. Εξ ου και η συμφωνία.
Η ΑΟΖ με την Ιταλία είναι ένα σημαντικό νέο δεδομένο, καθώς διασφαλίζει τη χώρα μας σε μια σειρά μετώπων και παράλληλα κλείνει και μια τεσσαρακονταετή εκκρεμότητα. Σημειώστε, δε, ότι μεταφέρει και την πίεση στην Αλβανία, η οποία απέρριψε έτοιμη συμφωνία από το 2009 για τη χάραξη ΑΟΖ με την Ελλάδα.
Αυτό για το οποίο καίγεται, όμως, ο Ερντογάν είναι η προοπτική χάραξης ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Εκεί δεν είμαστε τόσο κοντά όσο με την Ιταλία, παρά τις συζητήσεις σε καλό κλίμα που γίνονται και σε διπλωματικό και σε τεχνικό επίπεδο. Όπως εξηγούν διπλωματικές πηγές στη στήλη, όμως, είναι κρίσιμο να τολμήσουμε ακόμα και τη μερική συμφωνία για ΑΟΖ με την Αίγυπτο, έστω και αν σε πρώτη φάση μείνει εκτός το Καστελλόριζο που προβληματίζει τους Αιγυπτίους. Μια τέτοια συμφωνία θα επικάλυπτε τις περιοχές που ορίζει το τουρκολιβυκό ψευτομνημόνιο, ενώ θα δημιουργούσε ένα άκρως σημαντικό προηγούμενο στην περιοχή, για την οποία θα μπορούσαν να αποφανθούν τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα με φόντο τέσσερα εμπλεκόμενα κράτη. Κάπως έτσι, αποφεύγουμε τον κίνδυνο για «γκριζάρισμα» περιοχών…
Εξ ου και, τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Μαξίμου, στρέφουν πλέον το βλέμμα προς το Κάιρο.
Ο εξ απορρήτων
