Με μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα, η Τουρκία έκλεισε χθες την ιστορία του Ορούτς Ρεις, τουλάχιστον για τώρα και, κατά πώς φαίνεται, και για τις επόμενες εβδομάδες.
Και ήταν μεγαλοπρεπής η τούμπα, με δεδομένο ότι το μέχρι στιγμής δόγμα για την πολιτική Ερντογάν ήταν πως ό,τι λέει, το κάνει. Εν προκειμένω, δεν είναι ότι δεν προσπάθησε, αλλά για άλλη μια φορά βρήκε μπροστά του μια οργανωμένη άμυνα και δεν το συνέχισε.
Δεν ήταν, όμως, μόνο οι ελληνικές κινήσεις που έστειλαν το μήνυμα στην αντίπερα όχθη ότι εδώ δεν παίζουμε. Ήταν και η διπλωματική κινητοποίηση εταίρων που μέχρι στιγμής παρέμεναν σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, όπως η Γερμανία που, παραδοσιακά, δεν εμπλεκόταν στα…μυστήρια του Αιγαίου. Και, όμως, εδώ, όχι μόνο ενεπλάκη, αλλά παρενέβη καθοριστικά προς την Τουρκία, ώστε να μην κλιμακώσει την ένταση και να δημιουργήσει ένα τετελεσμένο που θα επέφερε την άμεση και σκληρή απάντηση της Ελλάδας.
Σκέφτομαι, λοιπόν, τι θα είχε γίνει, αν η Ελλάδα δεν είχε πάει στην τριμερή του Βερολίνου με τη διπλωματική σύμβουλο του κ. Μητσοτάκη, την Ελένη Σουρανή. Τότε, διάφοροι εδώ διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους για μυστική διπλωματία. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό δούλεψε, καθώς η Ελλάδα έδωσε σαφή δήγματα γραφής στους Γερμανούς ότι επιδιώκει τη σταθερότητα στην περιοχή και είναι ανοιχτή στον διάλογο. Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι εξέδιδαν μια αποσταθεροποιητική NAVTEX λίγες μέρες μετά τη δέσμευση του Ιμπραήμ Καλίν στην τριμερή, ενώπιον του συμβούλου της Μέρκελ Γιαν Χέκερ, για αποχή από προκλητικές ενέργειες στην περιοχή.
Κάπως έτσι, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε τηλέφωνο την Άνγκελα Μέρκελ, μετά την έκδοση της τουρκικής NAVTEX, η θέση του ήταν σημαντική πιο εύκολη για την κινητοποίηση της πάντα επιφυλακτικής σε αυτά τα θέματα Καγκελαρίου.
Ο εξ απορρήτων
