Ήταν στις απαρχές της δημιουργίας του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους όταν καθιερώθηκαν και «τα φαύλα» και «τα κρείττω».
Η Αθήνα είχε γίνει πρωτεύουσα. Τα Ανάκτορα είχαν κτιστεί. Οι πολεοδόμοι είχαν αρχίσει να διαμορφώνουν το τοπίο.
Κύριος Πολεοδόμος ήταν ο Σταμάτης Κλεάνθης. Ήταν αυτός με την ομάδα του ο οποίος εκπόνησε το πολεοδομικό σχέδιο των Αθηνών, με τις οδηγίες και του Λουδοβίκου του Α’, πατέρα του νεαρού βασιλέως Όθωνα.
Να θυμίσουμε εν τη ρύμη του λόγου ότι σε εκείνον, το Λουδοβίκο οφείλουμε το γεγονός ότι τα Ανάκτορα δεν έγιναν πάνω στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως.
Η εμπορική κίνηση της εποχής περιορίζονταν στην οδό Έρμου. Τη «μεγάλη οδό» η οποία κατέληγε στην Καπνικαρέα. Μεγάλη φυσικά δεν ήταν. Ένα στενό δρομάκι ήταν.
Στους γύρω μικρούς δρόμους, έφταναν πληθυσμοί από τα Μεσόγεια και το εσωτερικό για δουλειά, «δουλειές» αλλά και «παιχνίδια» στο Χρηματιστήριο της εποχής, το οποίο και στεγάζονταν στο καφενείο «Η ωραία Ελλάς».
Εύκολα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς την τεράστια σημασία της οδού Έρμου, σημασία την οποία διατήρησε διαχρονικά, μέχρι και σήμερα.
Ήταν τότε που οι πολεοδόμοι σκέφθηκαν να διανοίξουν την οδό Έρμου, για να διευκολύνουν την κίνηση. Για να περνούν οι άμαξες με ευκολία, για να αποκτήσει η πόλη ένα σύγχρονο «κέντρο». Έβλεπαν μακρύτερα οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες.
Οι αντιδράσεις στο έργο της διάνοιξης ήταν τεράστιες. Μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο του 1997 όταν και έγινε επί Υπουργίας Κώστα Λαλιώτη η πεζοδρόμηση του πολύπαθου αλλά και ενός από τους ομορφότερους (και ακριβότερους από άποψης real estate) δρόμους στην Ευρώπη.
Οι αντιδράσεις ωστόσο κάμφθηκαν με ποικίλους τρόπους οι οποίοι αρμόζαν στην εποχή και εν’ τέλει η οδός Έρμου διαπλατύνθηκε. Όπως κάμφθηκαν και οι αντιδράσεις το 1997. Επίσης με ποικίλους τρόπους οι οποίοι άρμοζαν στην εποχή και η Έρμου πεζοδρομήθηκε.
Ο ιστορικός Κώστας Κωστής μας λέει ότι «η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ούτε διδάσκει». Θα συμφωνήσω μαζί του, όπως θα συμφωνήσω όμως μαζί του ότι είμαστε «τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας»….
