Ο κορυφαίος ζωγράφος, Πάμπλο Πικάσο, έχει αφιερώσει έργο του στον Μανώλη Γλέζο, ο οποίος έφυγε από την ζωή χθες, απεικονίζοντας την ηρωική του πράξη να κατεβάσει τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη.
Τον Ιούλιο του 1959 ο Πικάσο συμμετείχε στο κίνημα για την απελευθέρωση του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε πενταετή κάθειρξη για συνέργεια σε κατασκοπεία.
Σχεδίασε λοιπόν ένα σκίτσο που απεικονίζει τον Γλέζο στην κορυφή του Παρθενώνα να κρατά σημαία με το περιστέρι της ειρήνης ενώ στην ρίζα του βράχου διακρίνεται η υπογραφή του καλλιτέχνη.
Ο Μανώλης Γλέζος, μετά την απελευθέρωσή του, συνάντησε τον Πικάσο.
«Στις 15 Δεκεμβρίου 1962 αποφυλακίστηκα», μας αφηγείται ο Μ. Γλέζος, «και η επιτροπή που είχε σχηματιστεί στη Γαλλία για την απελευθέρωσή μου με προσκάλεσε εκεί. Συνάντησα τον Πικάσο στην έπαυλή του, στην Aix-en-Provence. Εκείνη την εποχή είχε δημιουργήσει μια σειρά έργων σε μέταλλο, που είχαν εκτεθεί στην έπαυλή του. Μέσα από αυτά τα έργα πέρασα και ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο. Εκεί ήταν η κρεβατοκάμαρά του. Ήταν άρρωστος αλλά ήθελε να με δει. Μπήκα μέσα σε μια τεράστια αίθουσα.
Υπήρχε ένα μεγάλο κρεβάτι και όπως ήταν καθισμένος, είχε δεξιά του έναν όγκο από γράμματα, τα διάβαζε και μετά τα έριχνε αριστερά του. Η αίθουσα ήταν εντελώς άδεια από έργα και πίνακες. Μπροστά του όμως είχε παράθυρα απ’ όπου έμπαινε άπλετο φως.
Τον πλησίασα και μόλις έφτασα κοντά του, και άπλωσα το χέρι μου, μου έδωσε το δικό του και μου είπε: “Ελλάδα! Φως!” Μετά, καθίσαμε και κουβεντιάσαμε. Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω αυτή του τη φράση. Μου ανέλυσε πότε και πώς ήρθε στην Ελλάδα, τις εντυπώσεις του από τον Παρθενώνα αλλά δεν είπαμε τίποτα για το σχέδιο που είχε φτιάξει για μένα.
Φυσικά, τον ευχαρίστησα για τη βοήθειά του. Είπαμε και τα πολιτικά μας. Τότε, είχε έρθει σε κάποια διάσταση απόψεων η νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας με την ηγεσία του. Ο Πικάσο είχε πάρει το μέρος της νεολαίας. Ηταν εκεί μαζί μας και το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του γαλλικού Κ.Κ. ο οποίος με συνόδευε, άρχισε να συζητά μαζί του και με το πάθος που διέκρινε τον Πικάσο άρχισε να του λέει, “δεν έχετε δίκιο” κ.τ.λ.
Η εντύπωση που μου μένει είναι ενός ανθρώπου ζωντανού που έπαλλε ο ίδιος όπως ακριβώς και τα έργα του. Μου χάρισε κάποια έργα του και μετά είδα και την περίφημη “Γκουέρνικα”».
